Suite française

Genre: Oorlogsdrama | Duur: 1u47 | Release: 0 - | Land: Canada, Frankrijk, Groot-Brittannië | Regie: Saul Dibb | Cast: Lambert Wilson, Matthias Schoenaerts, Margot Robbie, Kristin Scott Thomas, Michelle Williams

Na een aantal opvliegende driftkikkers te hebben belichaamd, kreeg Matthias Schoenaerts enkele rollen in een aantal prestigieuze historische drama’s aangeboden. Met o.a. A Little Chaos en Far from the Madding Crowd kreeg hij de kans om meer ingetogen vertolkingen neer te zetten. Omdat hij weerwerk moest bieden aan kleppers als Michelle Williams en Kristin Scott Thomas, werd Suite française een van de meest geanticipeerde films waarmee we de acteur het komende jaar zijn internationale carrière verder zien uitbouwen. Bovendien werd een stuk van de film ook nog eens in België opgenomen. Saul Dibb, u bekend van The Duchess, adapteerde het onafgewerkte boek en nam de regie voor zich. Hoewel dit er op papier allemaal erg veelbelovend uitziet, houdt de cineast zich al te braaf vast aan de vooropgestelde formule van het oorlogsdrama.

Lucile is een eenvoudig meisje dat ten tijde van de Duitse bezetting in Frankrijk bij haar rijke schoonmoeder inwoont, terwijl haar man ergens aan het front zit. Haar saai leventje wordt een stuk complexer wanneer de nazi’s haar dorp binnenvallen en Oberluitenant Bruno von Falk in het huis van haar schoonmoeder wordt gestationeerd. Bruno blijkt echter een gefatsoeneerde Duitser te zijn die voorzichtig toenadering zoekt tot Lucile. De eenzaamheid in wanhopige omstandigheden brengt hen dichter bij elkaar, waardoor een verboden liefde op til is. De wreedheden van de oorlog zorgen er echter voor dat het vertrouwen tussen hen flink op de proef wordt gesteld.

De scenaristen weten ons op geen enkel moment te verrassen en de nevenpersonages zijn vaak te stereotiep.

Suite française geeft zeker blijk van vakmanschap: de fotografie en de soundtrack mogen er zijn, de vertolkingen zijn degelijk en het scenario volgt keurig de regeltjes van een ontroerende vrijdagavondfilm. Maar daarmee is meteen ook alles gezegd. De scenaristen weten ons op geen enkel moment te verrassen en de nevenpersonages zijn vaak te stereotiep: de boosaardige schoonmoeder, de handtastelijke nazisoldaat en de bedrieglijke graaf, .... Schoenaerts zet een degelijke prestatie neer maar is niet even sterk als zijn tegenspeelster Williams. Hoe dan ook geloof je op geen enkel moment dat dit een verliefd stel is, maar wel louter de uitvoerders van wat de scenaristen op papier zetten. Natuurlijk hoeft oorlog in films niet verbloemd te worden, maar dat de cineast zelfs geen greintje magie laat doorschijnen, maakt dat alle kommer en kwel die we te slikken krijgen wel erg eenzijdig en pathetisch overkomt.

Bert Coppens Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door een uit de hand gelopen conflict moet Lucile onderdak bieden aan een dorpsgenoot die wordt opgejaagd door de Duitsers. Bruno is genoodzaakt deze klopjacht te leiden maar weet eigenlijk dat Lucile de dorpsgenoot voor hem verstopt. Hij besluit hen stiekem het dorp te laten ontvluchten en geeft haar een reispas. Bij de grenscontrole gaat het echter mis en worden enkele Duitse grenswachters doodgeschoten. Wanneer Bruno het bloedbad aantreft, besluit hij Lucile alsnog uit liefde te laten gaan.