Schneider vs. Bax

Twee jaar geleden gooide de Nederlandse regisseur Alex Van Warmerdam hoge ogen met het surrealistische Borgman en leverde een van de betere Nederlands producties af. Voor zijn nieuwste film Schneider vs. Bax blijft hij artistiek in hetzelfde vaarwater, al kiest hij ditmaal voor een absurde misdaadkomedie zoals de gebroeders Coen maakten in hun beginjaren (Blood Simple, Fargo).

Zoas de titel doet vermoeden is Schneider vs. Bax een kat-en muisspel op leven en dood tussen de twee protagonisten. Schneider is een vader van twee kinderen die op zijn verjaardag wordt opgebeld voor een dringende klus. Met veel tegenzin aanvaardt hij de opdracht die bestaat uit het liquideren van de schrijver Ramon Bax. Maar wat een simpele klus moest worden loopt zoals verwacht al snel uit de hand.

Zo verschijnt Bax’ dochter ten tonele, brengt Bax’ vader een bezoekje met zijn vriendin, duikt er plots een ruziënd koppel op in de schuilplaats van Schneider, wordt hij ontdekt door een parkwachter, … Hoewel deze opeenstapeling van hindernissen voor enkele komische momenten zorgen, zijn ze eigenlijk weinig interessant. Van Warderdam is er deze keer helaas niet in geslaagd zijn dialogen de nodige pit te geven en sommige momenten voelen geforceerd absurd aan zonder dat dit de film ten goede komt. Vooral het gekibbel tussen vader en dochter Bax is eigenlijk weinig interessant.

Van Warderdam is er deze keer helaas niet in geslaagd zijn dialogen de nodige pit te geven en sommige momenten voelen geforceerd absurd aan zonder dat dit de film ten goede komt.

Verder ontbreekt in de film de nodige spanning. Het overgrote deel van het verhaal onderga je gewoon als kijker, terwijl je pas echt begint mee te leven met de personages eens het eigenlijke duel tussen Schneider en Bax uitbreekt. Dit ligt deels aan het visuele aspect van de film. De verzorgde, maar nuchtere en afstandelijke stijl van Van Warmerdam die passend was voor Borgman, komt hier minder tot zijn recht. De achtergrond waartegen dit verhaal zich afspeelt, het moerassige meer, spreekt tot de verbeelding, maar Van Warmerdam lijkt niet alles uit de kast te halen.

In de rol van de wietrokende en pillenslikkende alcoholieker Bax laat Van Warmerdam zichzelf dan weer volledig gaan. Het contrast met de meer ingetogen vertolking van Tom Dewispelaere kon niet groter zijn. Gene Bervoets, die de opdrachtgever speelt, lijkt wat verloren te lopen in deze film. Van alle vrouwen die de revue passeren, is het Maria Kraakman als Bax’ dochter Francisca die het meest weet te overtuigen. Als was het maar omdat zij het meest uitgewerkte personage mocht neerzetten, waar je als kijker tot op het einde blijft voor supporteren.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de