L'Avenir

Genre: Drama | Duur: 1u40 | 2016 | Release: 6 April 2016 | Land: Frankrijk | Regie: Mia Hansen-Love | Cast: Isabelle Huppert, André Marcon, Edith Scob, Roman Kolinka

Isabelle Huppert zien we op het scherm nogal vaak in koele, rationele rollen. Ook de filosofiedocente Nathalie, de protagoniste van L’Avenir, wordt gekenmerkt door de beredeneerde en intellectuele wijze waarop ze in het leven staat. Op korte tijd krijgt ze een aantal veranderingen te verwerken, maar eigenlijk slaan die haar amper uit het lood.

Nathalie reageert bedaard, doortastend, filosofisch uiteraard, op wat haar overkomt. Aanvaardend maar niet gevoelloos. De onheilsgedachte overvalt haar niet. Maar als verlangen en hoop kunnen volstaan als voorbode van echt geluk, wat dient zij zich dan nog in te beelden, als vrouw van middelbare leeftijd met een onverwachte vrijheid?  

Dit is een zoveelste triomf voor Huppert, de koningin van de naturel. Zonder grote emoties, dramatische gebaren, nadrukkelijk acteerwerk, maakt zij zich deze rol eigen. Geen bepaald moment dat ons verbluft laat staan, maar een aaneenschakeling van gebeurtenissen die door de actrice indrukwekkend authentiek lijken en van Nathalie een echte vrouw maken.

L’Avenir lijkt geen beroep te doen op een echte plot. De films van Mia Hansen-Love (Eden, le père de mes enfants) herken je door de schijnbare afwezigheid van sturing, alsof ze zichzelf vertellen, inclusief scènes waarvan je je afvraagt wat ze bijdragen. Doorgaans zijn het, net als L’Avenir, verhalen die zich over lange tijd afspelen en waarin de figuren worstelen met de onzekerheid van het leven. Dit portret van een vrouw in een wijzigende context, exploreert als filmisch essay de weg van het hoofdpersonage naar zelfrealisatie. De cineaste werd er in Berlijn voor bekroond als beste regisseur. 

In die zin is dit weinig vernieuwende of urgente cinema, die zelfs neigt naar de klassieke Franse praatfilm over bourgeois intellectuelen zoals we die al zo vaak gezien hebben. Maar L’Avenir is wel erg interessant en kalmeert door de idee dat je het leven met rede kan beschouwen. Laat ons de toekomst zien als een opportuniteit en we staan, zeker in angstige tijdens als nu, misschien al meteen een stap verder.