Allied

Nu en dan weet Hollywood door het koppelen van twee grote namen de chemie op te roepen die doet denken aan de grote studiofilms van vroeger. Het samenspel van Brad Pitt en Marion Cotillard in de tragische spionagefilm Allied, doet de oer-romanticus in ons ontwaken. Het gewoonweg heerlijk zien knetteren tussen twee bijzonder aantrekkelijke mensen, is dat soms niet gewoon de essentie van cinema?

De twee ontmoeten elkaar als Max en Marianne, spionnen die in het Casablanca van de eerste wereldoorlog samen een heel riskante missie zullen uitvoeren. Ze moeten zich daarbij voordoen als koppel, maar de vlam slaat natuurlijk écht in de pan. Zij valt voor zijn nuchtere doortastendheid en stoere kaaklijn, hij bezwijkt voor haar elegante zelfzekerheid en fantastisch figuur. We zien het charismatische duo echter zorgvuldig de dekmantel bewaken en koelbloedig de opdracht uitvoeren.

In het zwoele Marokko, omringd door vijanden, vindt Allied het perfecte decor voor een spannend en passioneel spionageverhaal. Na die entertainende eerste helft, vindt het koppel stabiliteit en rust in een buitenwijk van Londen. De oorlog is nog lang niet voorbij maar het gezinsgeluk kan niet stuk. Tot Max info in handen krijgt die hem doet twijfelen of zijn vrouw al die tijd wel was wie ze beweert te zijn. In enkele beklemmende scènes wordt de waarheid achterhaald.

Robert Zemeckis weet hierbij als vanouds voor een uitgekiend production design te zorgen. De camera verrast enkele keren, maar Zemeckis houdt gelukkig de op hol geslagen trukendoos dicht die zijn vorige prent van alle leven ontdeed. De actie krijgt nergens de bovenhand op de dramatische essentie en toch bevat Allied voldoende suspense.

Aanschouw met genoegen het vuurwerk tussen Pitt en Cotillard

Pitt en Cotillard doen de rest. Of er iets van waar is dat hij ook in werkelijkheid voor haar charmes bezweek – na de opnames gingen Pitt en Angelina Jolie uit elkaar – maakt niet uit: we zien een ongelooflijk vuurwerk, waarbij beiden ook een tragische waarachtigheid aan hun vertolking toevoegen. De plot is soms weliswaar wat doorzichtig -élke handeling of dialoog blijkt zo functioneel dat het geheel iets te berekend aanvoelt – en blijkt eigenlijk ook onvoldoende de tijd genomen te hebben om de twee protagonisten echt naar elkaar toe te laten groeien. Allied mist dan ook de epiek van voorgaande, prijzenpakkende romantische drama's. Je schippert als kijker aldus tussen afstandelijkheid en weekhartigheid, maar kan niet ontkennen dat dit zich met genoegen laat bekijken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de