Before We Vanish

Van de Japanner Kurosawa zijn we intussen al wat gewend. Al bijna veertig jaar gaat de man loos, vooral binnen, maar ook buiten het gekende Japanse horrorgenre. Met het satirische Before We Vanish levert hij een luchtige sciencefictionprent af maar het vraagt veel bereidheid van de kijker om de film naar waarde te schatten.

Drie mensen lijken, onafhankelijk van elkaar, niet meer wie ze vroeger waren. Het zijn door aliens overgenomen figuren, die de Aarde bewandelen zonder enig besef of inzicht in de menselijke natuur, waarmee ze hun omgeving flink verwarren. Ze lijken aanvankelijk slechts uit op het overnemen van denkbeelden rond concepten als liefde, eigendom, familie, werk, goed en kwaad. De mensen van wie ze deze opvattingen overnemen, verliezen die daarna echter, wat hier en daar voor chaos zorgt. Maar uiteindelijk blijken de drie buitenaardsen slechts voorboden van wat de mensheid echt te wachten staat: totale uitroeiing. De journalist Sakurai vindt dit best fascinerend en laat zich mee op sleeptouw nemen.

Kurosawa gaat speels aan de slag met dit gegeven maar vraagt wat inzet van de kijker. Na een veelbelovende, bloederige en spectaculaire intro verliest de prent immers al snel veel brandstof en volgt er ietwat te veel existentieel gekibbel, hoe opgewekt en licht komisch de perikelen ook bedoeld zijn. Tussendoor - of vooral in de tweede helft - wordt er aardig wat geknald.

Langdradige en nogal eentonige sciencefictionsatire

Met deze genrehybride doet de cineast van o.a. Tokyo Sonata, Pulse, Creepy en de tv-reeks Shokuzai zoals gewoonlijk zijn eigen gruwelding. De reflectie op de menselijke gedragingen die onder dit wat knullige verhaaltje zit, is enerzijds interessant en ongewoon maar is onvoldoende onderbouwd om de film fundament te geven. Wat rest is een ietwat langdradig en te vrijblijvend curiousum dat de fans van invasionprenten alleszins iets compleet anders biedt dan verwacht.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de