2018: ook lekker thuis gebleven?
Er was een tijd dat je als filmrecensent gewoon aan één stuk door kon doen wat je het allerliefste deed: naar de bioscoop gaan. Meer dan ooit echter blijkt het aandeel films dat in de zalen verschijnt, slechts het topje van de ijsberg te zijn en moeten we steeds meer thuis kijken om onze lezer enige sturing te kunnen bieden. Het toenemend aanbod aan online kijkmogelijkheden - of het nu Netflix, Play More, Proximus TV, UnCut, Mubi, Universciné, Screambox of nog een andere provider is, zorgt er immers voor dat steeds meer films de cinema overslaan en thuis vlot te bekijken vallen voor een spotprijs (hoewel, sommige betaalzenders vragen meer voor een film dan die kost in een videotheek, maar dan moet u wel de deur uit). (Mocht er nog een videotheek in uw buurt zijn). (Maar ook een goede bibliotheek heeft al heel wat te bieden).
Dat sommige producties daardoor geen bioscooprelease meer kennen, is soms jammer maar wellicht zijn de kansen voor alle partijen nu groter: interessante films vinden makkelijker een publiek en het publiek zelf heeft meer keuze. Grootste slachtoffers zijn dan wellicht niet de bioscopen zelf maar wel de filmverdelers, wiens rol van weinig betekenis is als men uit een online catalogus kiest.
Het betekent ook dat filmrecensenten meer kanalen in de gaten moeten houden, willen ze de parels er kunnen uithalen. Netflix heeft ons wat dat betreft weinig hoogvliegers geboden in 2018. Producties als Bird Box, The Cloverfield Paradox, Mute, The Discovery, Come Sunday en het voor vier Oscars genomineerde Mudbound vallen moeilijk toppers te noemen, al kunnen genreliefhebbers er vast wel hun gading in vinden. Hold the Dark van Jeremy Saulnier kon er mee door, maar we vroegen ons toch stiekem af of de kracht van deze thriller niet wat verloren ging nu we hem niet in het aangename bioscoopduister konden aanschouwen. Ook Annihilation had een bioscooprelease verdiend. Met The Ballad of Buster Scruggs van Joel en Ethan Coen had Netflix dan toch nog één topper in de aanbieding. Roma laten we maar even buiten beschouwing, gezien de release ook met een bioscoopvertoning gepaard gaat. Of Mowgli even goed is als het grandioos entertainende Jungle Book, kunnen we nog niet zeggen.
Naast Netflix hebben ook andere aanbieders nieuwe producties uitgebracht, films die ook op dvd verkrijgbaar zijn. A Ghost Story moet je absoluut gezien hebben, al kunnen we begrijpen dat geen enkele verdeler brood zag in dit heel aparte, traag binnensluipend meesterwerkje. Andere aanraders zijn het heerlijk macabere Mandy, waarin Nicolas Cage nog lozer mag gaan dan gewoonlijk, het beklemmende Unsane van Steven Soderbergh, het harde maar opwindende Brawl in Cell Block 99 en het op golven van rust en stilte drijvende Leave No Trace met Ben Foster.
Het gaydrama Beach Rats komt met een zekere waardering maar onze recensent vond er eigenlijk niets aan. Mom and Dad - opnieuw met Nicolas Cage - lijkt dan weer rotzooi van de bovenste plank, maar we durven jullie deze pulpy actiethriller waarin ouders vanuit het niets overvallen worden door de drang om hun kroost te vermoorden, beslist aanraden. We weten ook dat de juiste mensen enthousiast zijn over Professor Marston and the Wonder Women, maar we kunnen zelf nog niet bevestigen of dat terecht is. Onze kleiner wordende redactie heeft helaas ogen tekort gehad in 2018. We weten dus ook niet hoe goed Joaquin Phoenix is als Jezus in Mary Magdalene - naast Rooney Mara als het titelpersonage - maar deze lauw onthaalde film staat alleszins nog op ons verlanglijstje.
Er is nog meer uiteraard. Vooral wie weinig originaliteit, stijl, diepgang of kwaliteit verwacht, blijft verwend worden met prullen: barslechte komedies, lamlendige actie, horror uit de laagste regionen. Maar mocht daar zo nu en dan een film tussen zitten die wél enigszins markant is, dan hopen we dat te weten te komen en verspreiden we met plezier dat goede nieuws.