Spaceman

Na Chernobyl - zowat de meest bejubelde televisieproductie ooit - had de Zweedse regisseur Johan Renck het voor het uitkiezen. Na heel wat geprezen tv-werk, reclamespots en muziekvideo's lag een film voor de hand. Spaceman is een niet helemaal bevattelijk drama met een uitstekende Adam Sandler.

In zijn meest serieuze vertolking ooit speelt Sandler een vereenzaamde astronaut op ruimtemissie die zijn echtelijke communicatie ziet foutlopen. Een buitenaardse bezoeker dwingt hem tot introspectie en reflectie op zijn bestaan.

Dit zorgt voor een bespiegeling op wat ons mens maakt - hoop, zelfkennis, leugens, herinneringen, etc. - en hoe die ons vormen maar ook dwarsbomen. Het hoofdpersonage slaat flink aan het contempleren. De kijker zal al eens geneigd zijn te verdwalen in dat al te meditatieve laagje maar de film blijft grotendeels boeien. Het spinnenpersonage - met de stem van Paul Dano - , de atmosferische beeldvoering - zowel in de ruimte als op Aarde -, de sterke vertolkingen en de sfeerbepalende muziek van Max Richter houden de aandacht vast.

Spaceman verdwaalt misschien wat in zijn eigen ideeën, maar het is alleszins een bijzonder interessante prent. Noem het vooral geen science-fiction, maar eerder een existentieel drama dat zich, om de afstand tussen twee geliefden extreem groot voor te stellen, nu eenmaal in de ruimte afspeelt. Niettemin krijgt de film tegen de afloop wel wat Interstellar-allures.

Een soms al te meditatieve psycho-ruimtefilm met een sterke Adam Sandler

Niet iedereen - en zeker niet de doorsnee Netflixkijker - zal Spaceman kunnen appreciëren maar dit is alleszins een bovenmaatse productie voor de streamingdienst én een eerder uitzonderlijke vertelling naar Hollywoodmaatstaven.

Te zien op Netflix.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de