Bibliothèque Pascal

Het kaderverhaal van Bibliothèque Pascal toont een radeloze dame die haar verhaal vertelt tegen een medewerker van de Hongaarse variant van Kind & Gezin. Ze wil haar kind terug. Ze is slachtoffer geworden van mensenhandel en terecht gekomen in de prostitutie in een wel heel bijzonder bordeel in Liverpool.

Tot zover niets speciaals of wereldschokkends. Daar heeft Hajdu uiteraard zijn kaderverhaal niet voor nodig. Wat hij ons wel geeft is een ontroerende en intrigerende vertelling over een kind dat dromen materialiseert en een prostituee die zich in de literatuur moet, euh, verdiepen.

Het nogal ongeloofwaardige, maar meeslepende verhaal toont de ware odyssee van Mona en haar klein dochtertje. Charmant in beeld gezet met Kusturica-toetsen en afgewisseld met gruwelijke content. Want wat Hajdu met Desdemona aanvangt, wouden we eigenlijk liever niet zien. Laat staan wat er met Pinokkio zou gebeuren ...

De typische Balkan wanorde blijft - al een geluk - grotendeels achterwege en dat laat de nodige ruimte voor de kleine meid die droomt over een gigantisch trompetorkest met daarin een fanfare. Dat je zo snel bereid bent haar magische krachten om dromen in reële visioenen te tonen te willen geloven, geeft aan hoe goed Hajdu erin geslaagd is om zijn fantasie aan ons te slijten.

Hetzelfde geldt voor het ietwat absurde bordeel. Want hoe literair verantwoord en van de pot gerukt de themakamers ook zijn moge, je twijfelt niet direct aan het bestaan ervan.

Dit is dus een geslaagde fantasiefilm die je meesleept in een andere wereld. Geheel aan de zelfkant van de maatschappij, maar met intrinsiek menselijke reflexen - zowel de goede als de slechte. En dat allemaal nog eens fris zomers gefotografeerd.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de