Brides

In de jaren twintig waren mail order brides meisjes uit arme, rurale gebieden zoals Griekenland en Rusland die uitgehuwelijkt werden aan vrijgezellen uit de VS. Deze bruiden op bestelling, die zo het ganse gezin onderhielden, kenden hun toekomstige bruidegom enkel van op foto. Voor sommigen van hen betekende dit een leven vol liefde en rijkdom. Voor vele anderen echter hield dit lot een pijnlijke breuk met een geliefde in of een leven vol leed. Dit gegeven gebruikt de ons onbekende cineast Pantelis Voulgaris om een onmogelijke liefde te schetsen tussen Norman, een integere oorlogsfotograaf die gecharmeerd geraakt door de bruidjes, en Niki, de dochter van een groot Grieks gezin die dringend moet trouwen om de financiën van de familie te verzekeren.

Omdat de romance zich ontvouwt op een schip naar het land van de Golden Opportunities en vanwege het onderwerp van de aantrekkingskracht tussen ongelijken (de fotograaf hoort bij de burgerij, de bruidjes bij het werkvolk), kan men bijna niet anders dan aan Titanic denken. De prent kan inderdaad nog het best omschreven worden als een mix tussen de populaire tearjerker van James Cameron en The English Patient, en mensen die van deze films houden zullen Brides ongetwijfeld appreciëren. De cinematografie en de muziek zijn bij momenten magnifiek en Damian Lewis (Norman) en Victoria Haralabidou (Niki) zetten beiden een puike acteerprestatie neer.

Toch biedt dit romantisch drama weinig origineel materiaal en zijn sommige personages (zoals dat van de griezelige Georgieër) te weinig uitgediept. Bovendien vonden we de films soms iets te melodramatisch omdat we nogal snel door hadden wanneer de tranen mochten komen en werden we bijgevolg te weinig verrast.

Dit is zeker geen authentieke auteurscinema à la Angelopoulos, al hoeft dit u niet te beletten om van deze film te kunnen genieten.

Helemaal (niet) akkoord? Lees de