The Children Act

Hoewel ze haar landgenoten Helen Mirren en Judi Dench qua roem en eerbetoon intussen niet meer kan bijbenen, heeft Emma Thompson toch lange tijd als een grote Britse leading lady mogen gelden. De echt stevige rollen lijken haar de laatste jaren wat te ontglippen – het lijkt van Saving Mr. Banks geleden dat we haar nog eens in echt grote doen zagen – maar het blijft altijd een waar genot deze oerdegelijke en nimmer teleurstellende actrice bezig te zien.

In The Children Act zien we haar in goede doen als rechter Fiona May, die gespecialiseerd is in rechtszaken rond kinderen. Op een dag krijgt de overwerkte en kinderloze edelachtbare de taak een uitspraak te doen in een zaak rond een jonge getuige van Jehova die een levensreddende bloedtransfusie weigert.

Dit blijkt echter niet de volledige plot te beslaan van dit keurige Brits drama. Onze wijze en ervaren protagoniste handelt de zaak immers keurig af nog voor de prent halverwege is en de focus lijkt zich te verleggen naar haar privéleven. Maar dan blijkt dat het bepalen van iemands lot eigenlijk een grotere impact heeft dan rechter May had ingeschat en wordt er toch verantwoording geëist.

Nogal braaf en vaag uitgewerkt drama met een als vanouds sterke Thompson

Deze romanverfilming – gebaseerd op het gelijknamige boek van Ian McEwan, die ook zelf het scenario schreef – weet zijn wat vage essentie niet helemaal interessant uit te werken. De narratieve rode draad rafelt en de futloze dramatiek leidt ook nergens echt tot krachtige scènes. Dat was eigenlijk ook het geval in ander werk van de cineast. Richard Eyre wist ons immers ook al niet echt te imponeren met Iris, Stage Beauty of Notes on a Scandal.

Thompson maakt zoals gezegd veel goed met een subtiele en doorleefde vertolking, waardoor The Children Act emotioneel onderbouwd blijft, maar het is haar van harte gegund werk te vinden dat haar niveau waardig is.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de