Haunted Mansion

Twinting jaar geleden al bedacht iemand een film rond een pretparkattractie. The Haunted Mansion bleek een sof, zoals vrijwel alles waarin Eddie Murphy destijds meespeelde. Nu vond men de tijd en de kassa rijp om er een nieuwe versie van te maken. Haunted Mansion is al even onbenullig.

We krijgen een groepje lauwe personages voorgeschoteld die niet meer kunnen ontkomen aan hordes geesten die zich schuil houden in een immens - zeg maar onwaarschijnlijk gigantisch - landhuis waarvan je je eigenlijk meteen afvraagt wat een weduwe en haar zoontje bezield heeft dit te kopen. Twee uur lang - en dat is echt véél te lang, zeker omdat dit familie-entertainment hoort te zijn - zoeken ze naar een manier om van die spoken en andere griezels af te raken.

We zien een massa grote namen op de affiche maar de acteurs zijn eigenlijk om te huilen. Owen Wilson bakt er echt niets van, Danny DeVito valt in herhaling en zelfs Rosario Dawson en Jamie Lee Curtis spelen slecht toneel. Dat krijg je als je beperkt getalenteerd volk tegenover een green screen zet.

Bedroevend flauwe en zielloze vertoning

Uitzondering is (de toch wel onwaarschijnlijke) hoofdacteur LaKeith Stanfield, die er in slaagt zijn tragische personage een zekere gelaagdheid te geven. Deze geweldige acteur blijft enorm zijn best doen om er in te geloven, maar de plot heeft niet één leuke vondst of inventieve wending in petto. Er valt niets te lachen, te huilen of te gruwelen in deze opeenstapeling van CGI. Het is een doods, zielloos product dat maar raast en blaast en dan vervliegt als een hondenscheet.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de