Noise

Deze Australische politiethriller neemt een ijzingwekkende start. Een jonge vrouw zit rustig in de metro om even later tot haar ontzetting vast te stellen dat alle andere passagiers dood zijn. Pas later vernemen we wat er eigenlijk gebeurde.

Agent McGahan heeft er niets mee te maken. Hij heeft al een tijd last van gezoem in zijn oren en valt op een bepaald moment zelfs flauw. Een tumor is een van de mogelijkheden. Omdat hij het wat rustiger aan moet doen, krijgt hij de opdracht een caravan te bemannen die is ingericht als politiekantoor en waar buurtbewoners kunnen binnenspringen als ze informatie hebben. Vlakbij is immers het lijk gevonden van een vrouw, eveneens brutaal vermoord.

Regisseur Saville weet aanvankelijk een sinistere sfeer te creëren. De metro-scène is best spannend. Door de mentale kwellingen van zijn hoofdpersonage onderdeel van de plot te laten uitmaken, bouwt hij twee verschillende verhalen op die stilaan naar elkaar toe groeien. Toch is geen van beide plotlijnen erg overtuigend. Als thriller verliest de film al erg snel intensiteit tot uiteindelijk een Australisch doorslagje van Witse overblijft. Als psychodrama zit er te weinig evolutie in de personages. Meer zelfs, de spannende finale biedt ons geen enkel antwoord op de vele vragen die de film het publiek al die tijd heeft laten stellen. Zo worden we in het ongewisse gelaten over het lot van het hoofdpersonage en krijgen we zelfs geen enkele verklaring over de moorden. Als kijker verlaat je dan ook onbevredigd de bioscoopzaal en verliest de film het beetje krediet dat hij had weten op te bouwen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de