Jonny Vang

Genre: Tragikomedie | Duur: 1u24 | Release: 1 Januari 1900 | Land: | Regie: Jens Lien | Cast: Aksel Hennie, Laila Goody, Fridtjov Säheim

Jonny Vang is een goeie titel. In tegenstelling tot wat het programmaboekje stelt, is dit namelijk geen film over een driehoeksverhouding. Het is een film over Jonny Vang. Hoofdrolspeler Aksel Hennie heeft charisma en komt dan ook continu in beeld. Dat gebeurt dus ook in de vele muziek-ondersteunde scènes waarin al wat gebeurt Jonnies heen en weer bewegen is. Dansen op de tonen van het nochtans niet bepaald frequente succes, wandelen, nog eens dansen op de golven van het occasionele geluk. Als dat laatste op muziek gebeurt die niet uit de verhaalwereld komt, wordt de videoclip-idee nogal groot.



Anderzijds zitten er ook schitterende natuurshot tussengelast, én een interessant mysterie. Terwijl Jonny boven zijn wormenbak staat -hij aspireert een carrière als wormenkweker- wordt hij snoeihard met een spade de grond in geklopt. Later wordt hij ondermeer nog beschoten met een loodjesgeweer. Jonny wordt gezocht en er zijn verdachten genoeg. Dat zit zo: Jonny slaapt al een tijdje met Tuva, de vrouw van zijn beste vriend Magnus. Hij vraagt haar een echte relatie, zij weigert. Waarna de problemen beginnen. Is het één van die twee die Jonny het leven zuur maakt? Is het misschien de vriend van Jonny's moeder, die ook al vreemd gedrag vertoont? Of is het één van de bewoners van het kleine Noorse bergstadje (de film bevat behoorlijk wat mooie natuur)?



De whodunit wordt niet methodisch afgewikkeld. Jonny zoekt niet naar de dader, hij probeert zijn wormenkwekerij op gang te krijgen. Daarbij heeft hij niet alleen nog vandoen met de huwelijksproblemen van zijn moeder, hij heeft ook nog af te rekenen met de dorpsbewoners. Waaronder een grappige politieagent met een vadercomplex en enkele gewelddadige garagisten. En met de dader die opnieuw toeslaat.



De vermelde 'Jonny beweegt op muziek'-scènes vertragen de film noemenswaardig, de humor is behoorlijk kolderiek, de dorpsschets slaagt niet altijd in het tragikomische opzet. Maar Hennie zet zijn personage met klasse neer. En de vraag blijft: wie doet Jonny de duivel aan? Met het laatste halfuur worden de verschillende verhaallijnen met brio samengeweven, tenminste als u onwaarschijnlijkheden voor waar wilt aannemen. Waar we niet aan twijfelen.