Gone in 60 Seconds

"Eureka!! Alle logica overboord!", moet Jerry Bruckheimer hebben uitgeroepen toen hij op het idee kwam voor zijn nieuwste productie. Inderdaad: de logische verbanden in 'Gone in 60 Seconds' zijn even plausibel en samenhangend als de onderdelen van een auto die na een hevige explosie over de 52 Amerikaanse staten verspreid liggen. Niet heel samenhangend dus.

Over snelle auto's, explosies en wilde achtervolgingen gaat het ook in 'Gone in 60 Seconds'. Bruckheimer is hiermee op vertrouwd terrein. Deze gehaaide producent maakt films sinds de jaren '80. 'Beverly Hills Cop' en 'Top Gun' waren twee gigantische successen die de respectievelijke hoofdpersonages Eddie Murphy en Tom Cruise tot supersterren bombardeerde (Murphy niet voor heel lang - gelukkig maar). Sinds 1995 produceert Bruckheimer de ene box office hit na de andere: 'Bad Boys', 'Dangerous Minds', 'The Rock', 'Con Air', 'Armageddon', om er maar enkele te noemen. Peperdure films met slechts één doel: kassa. Het resultaat is er dan ook naar: veel verpakking, geen stof, helemaal géén ziel. Amper drie jaar na 'Con Air' bereikt Bruckheimer opnieuw een historisch dieptepunt. Niemand heeft tot op heden een dergelijke bijdrage aan de infantilisering van het medium geleverd als Jerry. De man verdient nu al tien Golden Raspberries.

De twee volle uren die de film duurt kunnen in één enkele zin samengevat worden: Randall 'Memphis' Raines is een ex-autodief die gedwongen wordt om 50 auto's in één nacht te stelen om zijn broer uit de klauwen van enkele snoodaards te redden. Een absurde opdracht, waar de held wonderwel in slaagt dankzij de geslepen heren van de montagetafel, die de gebeurtenissen in de bewuste nacht zo hebben proberen snijden dat het publiek er bijna zou intrappen. De sluwerds. We gingen het nog bijna geloven ook, tenminste indien ons gezond verstand ons niet net op tijd op de vingers had getikt. Waardoor ongeloof omsloeg in ongenoegen.

Alsof de ellende nog niet volstaat, verleenden bovendien twee schitterende acteurs hun medewerking aan dit onding: Robert Duvall en Nicolas Cage. Beide acteurs zetten ooit prachtige vertolkingen neer in prachtige films: Duvall in o.m. 'M*A*S*H', 'The Godfather', 'Apocalypse Now' en 'The Apostle', Cage in 'Birdy', 'Wild at Heart', en 'Leaving Las Vegas'. Voor Nicolas Cage is 'Gone in 60 Seconds' reeds de derde samenwerking met Jerry Bruckheimer (na 'The Rock' en 'Con Air'). Een onvergeeflijke misstap.

Ook u begaat een dergelijke misstap indien u naar deze onzin gaat kijken. We komen u persoonlijk omver rijden.

Christoph Foqué Helemaal (niet) akkoord? Lees de