Minotaur

Hoewel er een zekere dreiging uitgaat van het robuuste wapenschild op de affiche, kan van deze zeer matige tv-film allerminst hetzelfde worden gezegd. Het routineus in beeld gebrachte en kurkdroog verteld verhaal is gebaseerd op de Griekse mythe van Theseus en de Minotaurus. Theseus heet hier voor het gemak gewoon Theo en het wezen kreeg een iets andere look mee. Tijd en plaats van handelen is een besneeuwd dorpje in het bronzen tijdperk. Om de vijf jaar ontvoeren de soldaten van een koninkrijk evenveel jongens als meisjes om ze nadien te offeren aan een halfgod, die leeft in een labyrint onder het paleis van een niet nader genoemd eiland. Omdat Theo de zoon is van de dorpsleider, werd hij al die tijd gespaard, in tegenstelling tot zijn geliefde Ffion, die bij het laatste offer werd meegenomen. In de overtuiging dat zijn geliefde, die in zijn dromen aan hem verschijnt, nog leeft, reist Theo mee met de anderen, vastberaden om de Minotaurus te verslaan en Ffion terug te vinden.

Aan de decors van papier-maché en de crappy special effects te zien, lijkt het wel of je in een langgerekte aflevering van Xena: Warrior Princess bent beland. Het mag dan ook een wonder heten dat het monster er al bij al nog behoorlijk geslaagd uitziet. De regisseur focust volledig op de actie, maar helaas zijn de bloederige momenten eerder lachwekkend dan angstaanjagend. Geloofwaardig hoeft het allemaal niet te zijn, maar als de Minotaurus dan toch zo sterk is en zich een weg door stenen muren baant, waarom houdt een dun houten deurtje dat dienst doet als nooduitgang hem dan wel tegen?

Het concept van de afvalrace is bovendien gekend. Met zekerheid kan je voorspellen wie aan de beurt komt om aan de horens van het beest te worden gespietst. De vrouw die iets te lang haar beklag mag doen, Theo?s broer die zijn amulet afstaat en hierdoor zijn onschendbaarheid verliest of de rivaal die zich aan het einde opoffert om de held de mogelijkheid te geven te ontsnappen. Hun rollen zijn amper uitgediept en het is duidelijk dat zij er louter als kanonnenvlees bijlopen.

En al bevinden zich enkele knappe dames onder de cast (zoals de hogepriesteres die de taak van Ariadne uit de mythe op zich neemt), de weinige momenten dat ze iets mogen doen, laten ze zich verleiden tot een potje lesbian action of het voeren van nietszeggende conversaties. Voor Rutger Hauer als de dorpsleider hoeft u het ook al niet te doen, want de man komt hoogstens twee minuten in beeld. Nog voor Theo de uitgang van het labyrint vindt, heeft u die van de bioscoop al gevonden.

Rob Molenbruch Helemaal (niet) akkoord? Lees de