Brother

Cooler dan een ijsberg in een diepvries. Stoïcijnser dan Jeff -The Dude- Bridges in The Big Lebowski. De Japanse Beat Takesh poot een schitterende rol neer in Brother, een onvervalste gangsterfilm over Japanse maffiacodes in Los Angeles. Brother bulkt van het snoeiharde geweld, soms tot misselijkmakend toe; maar uiteindelijk gaat de film over pure vriendschap. Brother is geen makkelijke film. Wel een intrigerende.

Japan, 2000. Yamamoto (Beat Takesh) is lid van een yakuzaclan, een soort maffiabeweging met zeer stringente erecodes. Door een draaimolen van verraad ziet hij zich genoodzaakt Japan te verlaten. In Los Angeles zoekt hij zijn halfbroer Ken op. Ken stelt zijn 'aniki' (broer) voor aan zijn maten, een kleine bende drugsdealers. Vooral de zwarte Denny is onder de indruk: Aniki takelde hem serieus toe bij zijn aankomst in LA. Toch bloeit er langzaam een vriendschap tussen de twee.

Al snel transformeert Aniki Kens bende tot een geduchte yakuzaclan: Aniki ruimt drugsdealers uit de weg, knalt diverse maffiosi koudweg neer, snijdt volgens een aloude Japanse traditie de vinger af van opponenten. Het mateloze geweld werpt zijn vruchten af: Kens gang raakt stilaan steenrijk.

Overmoedig door het succes gaan Kens maten de Italiaanse maffia te lijf. The Firm wil echter wraak. Bloedwraak. Zullen Ken, Denny en Aniki de wraakacties overleven?

"Het was een hele klus mijn Japanse eigenheid te bewaren in Amerika" schrijft regisseur Takeshi Kitano (Violent Cop, Boiling Point, Kids Return) in de persmap. Toch is het hem wonderwel gelukt. Zonder aarzelen steken Japanse gangsters een zwaard in hun buik, schieten ze zichzelf neer als iemand aan hun oprechtheid twijfelt. Aan eeuwenoude tradities torn je niet. "Sommige geweldscènes waren zelfs in Japan niet mogelijk om te draaien," alsnog Kitano. Juist. In een verkillende schietpartij focust de regisseur op een bebloed gezicht dat oplicht door het geweervuur. Inktzwarte nacht, onderbroken door stroboscopische pistoolschoten.

Yep, wij dachten hetzelfde: in zijn beste momenten lijkt Brother een beetje op The Godfather. Verkijk u echter niet op het geweld. Aniki gokt met een eeuwige grijns vals met Denny in alles temperende humorscènes. Ergens filmt Kitano een dansend papieren vliegtuigje. Poëzie volgens de plastic-zakscene uit American Beauty. Jammer genoeg haalt de regisseur niet constant het niveau van bovenvermelde scènes.

Zodus. Brother is een nachtzwart verhaal met een groots thema. Over hoe vriendschap, echte vriendschap zelfs de liefde voor je eigen broer overwint. U gaat slechts enkele keren per jaar naar de bioscoop? Laat deze kelk aan u voorbijgaan. U bent cinefiel, u kreeg maar niet genoeg van die shoot-out uit Heat, u bent zelfs bereid uw lief thuis voor Titanic of iets met Brad Pitt te droppen... -kortom: u bent een rechtgeaarde KUT-lezer? Gaan naar die film!!! Wij zijn formeel: als u tot de laatste categorie hoort is Brother de film van het jaar.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de