Angels & Demons

Genre: Thriller | Duur: 2u18 | 2009 | Release: 13 Mei 2009 | Land: VS | Regie: Ron Howard | Cast: Tom Hanks, Ayelet Zurer, Ewan McGregor, Armin Mueller-Stahl, Stellan Skarsgård, Nikolaj Lie Kaas, Pierfrancesco Favino

Ron Howard blijft toch wel een enigszins onevenwichtige filmmaker. Met het zeer geslaagde Frost/Nixon wist hij ons beslist te verrassen, maar dat hij die prijzenpakkende film dan weer liet opvolgen door de verfilming van Dan Browns Angels & Demons (Het Bernini Mysterie), illustreerde toch weer dat de man ook graag de kassa hoort rinkelen. En hoewel dat een kwaliteitsfilm niet in de weg hoeft te staan, gruwelen we nog na van Howards vorige Brown-verfilming, die alles wel beschouwd maar een onding was. Angels & Demons maakt veel goed: niet alleen stukken coherenter en spannender dan zijn voorganger, maar vooral veel rechtlijniger. Kortom: een entertainende Hollywoodfilm.

Tom Hanks neemt opnieuw de rol op zich van professor Langdon, al blijft de vraag waarom een acteur van zijn kaliber zo'n kleurloze en eigenlijk volstrekt passieve rol op zich wil nemen. Het personage van Langdon is flinterdun en onderneemt in de hele film eigenlijk nauwelijks actie. Zelfs al belandt Langdon in een rattennest wanneer het Vaticaan zijn hulp inroept om een bom op te sporen, het zijn vooral andere personages die het werk mogen doen. Wanneer de aftiteling loopt, herinner je je zelfs nauwelijks dat Hanks in deze film te zien was. De Deense acteur Nicolaj Lie Kaas (Reconstruction, Brothers, Adam's Apples) maakt overigens zijn Amerikaanse entrée in een rol waarvoor ook Koen De Bouw in de running was.

De rol van Langdons sidekick is voor de Israëlische Ayelet Zurer, die een al even betekenisloos personage vertolkt, maar dat met enig charisma goedmaakt. Dat beide acteurs als wetenschappers, ten behoeve van de onwetende kijker, elkaar luidop bestoken met weetjes waarvan je eigenlijk mag veronderstellen dat ze die beiden al wisten, doet aanvankelijk wel zeer kunstmatig aan. Ook al omdat ze hun jargon op zo'n typisch irritante Hollywoodwijze in je gezicht slingeren. In het eerste uur wekt Angels & Demons dan ook dezelfde wrevels op als The Da Vinci Code: sensationeel maar niet spannend, veel gehol maar weinig lol. De personages in de bijrollen zijn stereotiep goed of slecht en de sfeeropbouw zit hem vooral in veel te luide muziek.
 

Een uurtje later moet je de veronderstelling dat dit een sof wordt, gelukkig bijstellen. We beleven enkele spannende momenten, onder andere in een zuurstofloos archief en op een vol Sint-Pietersplein (behoorlijk indrukwekkend geënsceneerd trouwens), we beginnen ons af te vragen of de goeden en slechten wel zijn wie we denken en vooral: we zijn compleet mee met de eigenlijk niet echt complexe en af en toe zelfs ridicule plot. Die stevent zonder omwegen - de gebeurtenissen in de film overspannen amper 5 uur - af op de finale, waarin Ewan McGregor overigens een wel zeer weinig waarschijnlijke stunt mag uithalen. Maar eigenlijk biedt Howard ons daarmee eigenlijk alleen maar waar voor ons geld: als het dan toch Hollywood is, overdrijf dan gerust. Er zit dan ook meer dan één verrassing in het laatste kwartier van de film. Jammer nog dat we moeten veronderstellen dat het redden van de katholieke kerk een goede zaak is, maar dit is dan ook pure nonsens. Genietbare nonsens gelukkig.