Stigmata

Genre: Horror/Thriller | Duur: 1u42 | Release: 26 Januari 2000 | Land: | Regie: Rupert Wainwright | Cast: Gabriel Byrne, Patricia Arquette, Jonathan Pryce

Het einde van het millennium komt steeds dichterbij. Stigmata is meteen één van de vele films die op het fin de siècle gevoel inspelen.



Frankie Paige is een hippe kapster in New York. Haar rustige bestaan krijgt een vreemde wending wanneer zij op een dag vreemde wonden krijgt aan haar handen. Aan de andere kant van de wereld, in het Vaticaan, houdt de priester Andrew Kiernan zich bezig met het onderzoeken van mirakels. Of eerder het ontkrachten van want Kiernan is een priester van de wetenschap. Een combinatie die al meteen de wenkbrauwen doet fronsen maar in een film kan alles. Kiernan krijgt het bericht dat iemand in New York stigma's begint te vertonen. Zou het een mirakel zijn? De komst van een nieuwe Messias? Al vlug komt Kiernan in contact met Frankie Paige die nu ook al wonden op haar rug krijgt. Het ziet er in ieder geval niet goed uit voor Paige want in totaal zijn er 5 stigma's. De laatste, een lans in de zijkant van de buik, lijkt ze niet te gaan overleven. Paige begint zich eigenaardig te gedragen. Meerdere malen raakt ze in trance en schrijft haar muur vol eeuwenoud geschrift. Die geschriften lijken wel van de hand van Jesus zelf.



De milleniumhype is dus officieel van start gegaan. In Amerika werd deze film al in september uitgebracht. Het was één van de eerste films die op de hype inpikken. Er staat ons nog wat te wachten. Stigma is niet onaardig en dankt dit vooral aan de uitstekende soundtrack. Afro Celt Sound System featuring Sinéad O'Connor, David Bowie en Björk zijn slechts enkele namen. Het geheel is dan nog eens in elkaar gestoken door Billy Corgan wat de soundtrack meteen aantrekkelijker maakt dan de film.



De film lijkt anders niet slecht te starten. Al vlug zijn we echter een illusie armer. Na het derde stigma hebben we het wel gezien. Wat volgt is een uitweiding over religie en wetenschap. Het hoogtepunt moet de ultieme trance van Paige zijn maar doet ons eerder denken aan een Exorcist. Een goede poging dat wel. Arquette zet een overtuigende Paige neer. Gabriel Byrne lijkt inderdaad op een verloren priester die problemen heeft met zijn overtuiging. Ons overtuigen van de kwaliteit van de film lukt alvast niet echt.

Edwin Colebunders Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spoiler