Before Sunset

Genre: Romantische praatfilm | Duur: 1u20 | 2004 | Release: 16 Maart 2005 | Land: VS | Regie: Richard Linklater | Cast: Ethan Hawke, Julie Delpy

Regisseur Richard Linklater is een kameleon die zich met elk filmgenre weet te vereennzelvigen. Of het nu een familiekomedie (School of Rock), een tienerfilm (SubUrbia) of een science-fictionprent (A Scanner Darkly) is, Linklater, de 'king of independent cinema', weet er raad mee. 10 jaar geleden ontdeed hij zich met Before Sunrise van de typische 'Boy Meets Girl' normen van de romcom door zijn personages enkel te laten babbelen. Babbelen over seks, de toekomst, koetjes en kalfjes.

Aan het einde van die film beloofden de Française Céline en de Amerikaanse schrijver James elkaar opnieuw te ontmoeten in Wenen. 10 jaar later botst Céline opnieuw op Jesse, die in Parijs is om zijn nieuwe boek te promoten. De twee hebben anderhalf uur om herinneringen op te halen, te ontdekken hoe ver hun vriendschap reikt en uit te vinden waarom ze twee jaar geleden niet op de afgesproken plaats waren. Céline en Jesse slenteren langs de Seine en praten. That's it. Linklater drijft het minimalisme ten top. De vormgeving blijft heel sober, maar wordt door de dialoog volledig verdreven naar de achtergrond. De eenvoud van woorden die op het eerste zicht 'leeg' lijken, klinkt bij momenten zelfs poëtisch en prozaisch in de oren.

Het maken van een praatfilm is vaak een kwestie van wandelen over een strak gespannen koord. Eén keer uit de bocht gaan, kan fataal zijn voor de coherentie van de film. Before Sunset weet zich recht op dat koord te houden door op briljante wijze de dialoog te doorsijpelen met melancholie, eenzaamheid, pijn en zelfs een vleugje romantiek. Ethan Hawke en Julie Delpy (die voor deze film niet enkel als acteur, maar ook als scenarioschrijvers op de generiek vermeld worden) zijn dus meer nog dan Linklater de drijvende kracht achter de film.

Een andere valkuil die de meeste praatfilms de das omdoet is de materie waarover de dialoog handelt. Hawke en Delpy zetten die volledig naar hun hand, zonder in de buurt te komen van de banaliteit. Intussen verkennen ze de kleine straatjes van Parijs. 

De eenvoud van woorden die op het eerste zicht 'leeg' lijken, klinkt bij momenten zelfs poëtisch en prozaisch in de oren.

Bij momenten durft het schoentje dat Linklater ons aanmeet wel eens te knellen en vraag je je als kijker af wanneer Céline en Jesse tot actie overgaan. Before Sunset is vaak een kwestie van op je honger zitten. De woordstroom tussen de verliefde (?) zielen is vertederend, maar bij momenten wat aan de langdradige kant. Geen spek voor ieders bek dus . Fijnproevers van de Franse babbelfilm à la Eric Rohmer zullen smullen van dit heerlijke stoofpotje melancholie. Liefhebbers van de platte actiefilm laten dit brokje poëzie dan ook beter links liggen.