It's all gone, Pete Tong

Top-DJ Frankie Wilde heeft zijn naam niet gestolen: heel Ibiza ligt aan zijn voeten, hij jaagt elke dag een sneeuwtapijt cocaïne door de neus, drinkt tequila's bij de vleet , siert de covers van de vakbladen en scharrelt met al wat blote benen heeft. Kortom, Frankie Wilde is hot en weet van wanten. Maar plots, it's all gone! De arme drommel wordt potdoof aan zijn rechteroor en ook zijn linkeroor laat het stilaan afweten. Maar Frankie blijft niet bij de pakken zitten en krijgt dankzij de spaanse schone Sonja het mixen op gevoel onder de knie.

Regisseur Michael Dowse schetst in deze zogeheten mockumentary het frivole DJ-leven van fuifbeest Frankie Wilde (prima vertolkt door Paul 'Dennis Pennis' Kaye). Via fictieve interviews met de echte kunstenaars (Tiësto en konsoorten) tracht hij Wilde aan de man te brengen als een personage van vlees en bloed. Helaas is zijn opzet maar half gelukt. De personages zijn eerder stereotypes: Frankie is de muzikant die slachtoffer wordt van zijn eigen succes, Max is de succesgeile producer en Sonja is het fragiele muurbloempje. Maar wat de film mist aan credibiliteit wordt gecompenseerd door een stampende soundtrack (met niet alleen het werk van enkele top DJ's, maar zelfs ook met 'Good vibrations' van the BeeGees)

It's all gone, Pete Tong begint als een blitse propper op de hete stranden van Salou en eindigt als een onvervalste feel-good movie. Het eerste deel schetst de excessen waar Wilde zich aan over geeft en dat gebeurt met de nodige stijl: Frankie wordt als een getormenteerde Christusfiguur (inclusief doornenkroon) over het publiek gedragen en drijft intussen zijn innerlijke demonen uit. (voorgesteld door een gigantische wasbeer die ons deed denken aan het konijn Frank uit Donnie Darko). De losbandigheid van het eerste uur maakt vervolgens plaats voor evenwichtigheid, de frivoliteit voor ernst en tragiek. Wanneer hij niet om de haverklap een 'fuck' mag uitspuwen of het publiek mag ophitsen speelt Paul Kaye plots een aantal versnellingen lager. Kaye is een uitzinnige komiek, maar als drama-acteur heeft ie nog een lange weg te gaan.

Er is dit zomerseizoen wel iets beter te zien, maar indien u niet naar één of andere zonovergoten festivalweide trekt waar u het echte werk in actie kan zien, laat u dan in veroering brengen door de polyfonische geluiden die uit Frankie Wilde's mengtafel rollen.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de