La Sagrada Familia

Een fatsoenlijk Chileens gezin ontvangt voor het paasweekend zoon Marco met zijn nieuwe vriendinnetje. Sofia is charmant, maar stelt het soort gênante vragen over onderwerpen die mensen van een zeker slag liever negeren. In een standvastig gezin wordt immers niet gevraagd of de ouders nog wel van elkaar houden, zo bijvoorbeeld. Sofia weet op die manier op brutale wijze doorheen een laagje hypocrisie te breken, maar haar vriendje vindt het maar niets dat ze zijn bestaan en dat van zijn vrienden en familie op ervaren wijze komt destabiliseren.

Deze licht ironische debuutfilm is gefilmd in een semi-documentaire stijl waarbij de camera de personages van heel dicht volgt en zo de intimiteit van de familie weet te vatten. De dialogen en personages komen bijzonder natuurlijk over, zodat dit haast een echt verslag van een weekendje aan zee vormt. Stilistisch is er dus niet veel aan ? de in de hand gehouden camera biedt niet meer dan een home-video-stijl - maar hoewel nooit zeker is of het verhaal zijn weg zoekt richting tragedie of komedie, blijft het boeien tot het dubbelzinnige slot.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de