The White Countess

Genre: | Duur: 00 min. | Release: 3 Mei 2006 | Land: | Regie: James Ivory | Cast: Ralph Fiennes, Natasha Richardson, Vanessa Redgrave, Lynn Redgrave, Madeleine Potter

In de categorie stoffige en langdradig aandoende kostuumdrama's weet The White Countess flink te scoren. De laatste film die het ooit succesrijke duo James Ivory en Ismael Merchant samen tot stand bracht, is alweer een minder geslaagde productie. Merchant, ook privé de partner van Ivory, overleed in 2005 op 68-jarige leeftijd en sluit met deze film dus zijn carrière af.



The White Countess is het relaas van Todd Jackson, een blinde Amerikaanse diplomaat in het Shanghai van de jaren 1930. Hij raakt in de ban van Sofia, een Russische weduwe die de zorg voor haar verarmde aristocratische familie op zich heeft genomen. Wanneer Jackson een bar opent, The White Countess, vraagt hij Sofia bij hem te komen werken als gastvrouw. Er groeit iets tussen hen, maar de twee torsen hun loodzware verleden en durven niet te snel hopen op nieuwe toekomstmogelijkheden. De politiek onstabiele tijden maken de situatie er niet rustgevender op.



Voor het scenario van deze prent deden Ivory en Merchant opnieuw een beroep op Kazuo Ishiguro, de Japanse auteur van de roman waarop The Remains of the Day gebaseerd was. Hij maakt van The White Countess een nogal banale en zelfs wat saaie liefdeshistorie die echte emoties ontbeert. De twee hoofdpersonages geven zich niet bloot aan elkaar, maar evenmin aan de kijker, wat nefast is voor de empathie. Het woordeloos zoeken naar intimiteit, in The Remains of the Day meesterlijk uitgebeeld door Anthony Hopkins en Emma Thompson, levert hier enkel slaapverwekkende taferelen op. Ralph Fiennes is gewoonlijk uitstekend, maar loopt nu maar wat blind en dwaas begeesterd te wezen. Richardson heeft lang niet het talent of de uitstraling van moeder Redgrave, die hier haar schoonmoeder speelt. Ook diens zus Lynn (bekend uit Gods and Monsters) neemt een rol op in de film. Haar vuistdikke accent is bijzonder storend, vooral als ze zich uitput in houterige dialogen.



Hoewel degelijk gemaakt en vaardig verteld is The White Countess vooral een zielloze en afstandelijke film geworden. Er bestaat een soort filmliefhebber die deze ouwelijke cinema weet te appreciëren, maar warme persoonlijkheden zullen dat wel niet zijn.