Evening

Genre: Drama | Duur: 1u57 | Release: 27 Februari 2008 | Land: VS | Regie: Lajos Koltai | Cast: Claire Danes, Vanessa Redgrave, Patrick Wilson, Toni Collette, Glenn Close, Meryl Streep, Hugh Dancy

De Hongaarse cineast Lajos Koltai levert na zijn aangrijpende maar nogal klassieke debuut Fateless nu ook een Amerikaans debuut af, met tal van grote sterren op de affiche. Toch is Evening een nogal banaal drama geworden waarin de prima acteurs de zoutloosheid van de plot niet kunnen verbergen.



Scenarist van dienst is Michael Cunningham, die zowel het boek als het scenario van The Hours en A Home at the End of the World schreef en daarvoor heel wat prijzen won. Met Evening tracht hij opnieuw in de ziel van zijn vrouwelijke protagonisten te kruipen maar dit keer met opvallend minder allure. De terugblik van een zieke vrouw op haar leven dat bijna voorbij is, resulteert niet in de ontnuchterende psycho-analyse die het wil zijn. Het wel en wee van een handvol vrouwelijke personages, dat zich zowel in het heden als het verleden afspeelt, leidt tot niet meer dan wat voorgekauwde dramatiek waaruit we moeten concluderen dat vrouwen het ook niet gemakkelijk hebben. Dat daarvoor een vrij indrukwekkende cast verzameld werd, waarvan iedereen behoorlijk zijn best staat te doen, kan de film niet redden. Dit is gewoon flauwe kost.



Koltai, die jarenlang ervaring heeft als cameraman, pakt als vanouds uit met weidse en opgeblonken beelden die de film een ongepast glamoureus tintje geven. Met veel moeite willen we de poëzie zien van opbollende gordijnen in de slaapkamer van een stervende vrouw - volgens Koltaj symbool voor de zeilen van het schip die haar komen halen voor 'de grote reis' - maar wanneer zich de zoveelste nadrukkelijk schilderachtige hemel aanbiedt, haak je toch af. Enige essentie komt steeds verder af te liggen. Claire Danes en Vanessa Redgrave, die hetzelfde personage op verschillende momenten in de tijd vertolken, weten vrij overtuigend te zijn, maar krijgen zoals gezegd veel te weinig vlees toegeworpen. De magere clichés en karikaturale nevenpersonages pak je er aanvankelijk bij, de milde poging tot een soort van surrealisme - in de dromen van de stervende vrouw duikt de verpleegster in een baljurk op - wil je zelfs nog goedkeuren, maar het besef dat dit eigenlijk gewoon zo'n oppervlakkige trienenfilm is die lang niet zo ontroerend is als bedoeld werd, vernietigt alle hoop. Vitayaprut.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ann sterft, haar oudste dochter meldt haar nog dat ze zwanger is en Lila komt haar nog bezoeken voor ze dood is.