Chie The Brat

Genre: Kinderfilm | Duur: 1u45 | Release: 1 Januari 1981 | Land: Japan | Regie: Isao Takahata | Cast:

?Jarinko Chie? was in 1981 een groot succes in Japan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het kleine meisje dat al vroeg op eigen benen leert staan, in datzelfde jaar haar eigen televisieserie kreeg op het kleine scherm. ?Kié La Petite Peste? doet van meet af aan denken aan de tekenfilms die vroeger op TF1?s Club Dorothée vertoond werden.



Iedereen krijgt voortdurend klappen te verduren, ogen puilen uit hun kassen, personages verschuilen zich achter een brede grijns die tot ver buiten hun mondhoeken reikt en het bekende zweetdruppeltje op het voorhoofd weet van geen wijken. Al deze karikaturale ingrediënten zorgen ervoor dat het verhaal over een meisje van gescheiden ouders dat droomt van een normaal gezinsleven; luchtig en licht verteerbaar blijft. Chie moet op eigen houtje het restaurant van haar vader runnen. Deze luie nietsnut zit liever in de speelhal de zuurverdiende winst te vergokken. Haar moeder ziet ze maar sporadisch. Gelukkig krijgt ze nog de hulp van haar inwonende grootouders en Kotetsu, een rechtop lopende kat en een ware meester in de Kung Fu.



Grootste troef is de humor, die ?faut le faire - zowel kinderen als volwassenen weet aan te spreken. Een goed voorbeeld hiervan is de scène waarin een flinke klodder snot in Kié?s omelet dreigt te vallen of wanneer karateka(t) Antonio één van zijn testikels verliest in een gevecht met Kotetsu, die het lichaamsdeel op zijn beurt op het kerkhof begraaft. De allusies op dit laatste voorval worden trouwens de hele film lang volgehouden, zonder dat de uitgesponnen grap een moment gaat vervelen. De camera zoomt meermaals in op de private parts van de katers en een wraaklustige Antonio Jr. krijgt tranen in de ogen bij het aanschouwen van zijn vaders opgegraven rechter teelbal.



Niet iets wat je Mickey Mouse vlug zal zien doen. Terwijl alles vrij onschuldig blijft, staat deze film met thema?s als eenzaamheid, vriendschap, rouw en seksualiteit, dichter bij het leven dan de stroop die Disney doorgaans verkoopt. Het bewijs dat animatiefilms niet per definitie alleen voor kinderen bestemd zijn. Dit is amusement voor jong en oud!