Slumming

Slumming betekent zoveel als doelloos ronddolen door stedelijke buitenwijken en zonder schroom de ingeving van het moment de weg laten bepalen. Dit onconventionele tijdverdrijf is voornamelijk in trek bij verwaande rijkeluiskindjes, die maar al te graag hun schaamteloosheid aan de kant schuiven om hun monotone bestaan op te fleuren. Stof genoeg voor de Oostenrijkse regisseur Michael Glawogger om de belevenissen van twee slummers op pellicule vast te leggen.

Sebastian en Alex zijn twee welgestelde huisgenoten die weinig voldoening putten uit hun eentonige luilekkerleventje. Hun nachtelijke slumavonturen vormen voor beiden een welgekomen uitlaatklep. Zo verzamelen ze digitale foto?s van de slipjes van Sebastians internetdates, fantaseren over de existentie achter onbekenden die hun pad doorkruisen en trakteren de locale rockband op een ruiker rozen. Waar Alex? realiteitsbesef hem nog enigszins in toom weet te houden, gaat Sebastian er prat op te balanceren op de flinterdunne grens die schalks vermaak van delinquentie scheidt. Zijn onnavolgbare drang nieuwe limieten af te tasten drijft het duo ertoe een berooide dronkaard, die nietsvermoedend zijn roes uitslaapt, naar een nietig dorpje in Tsjechië te transporteren en hem daar voor dood achter te laten. Wanneer Sebastian met enige fierheid het relaas vertelt aan zijn nieuwste verovering Pia, besluit die verontwaardigd een zoekactie op touw te zetten.

De invalshoek van waaruit Glawogger verslag uitbrengt is hoogst fascinerend. Met behulp van een doeltreffende parallelmontage slaagt hij erin het contrast tussen de sterk uiteenlopende personages op introverte wijze in beeld te brengen. Daarenboven voorziet hij elk karakter van een sterk uitgekiend reliëf, wat hen elk afzonderlijk uitermate boeiend om volgen maakt. De lijdensweg van Kallman, de excessieve alcoholist, die zich wonderwel aanpast in zijn nieuwe habitat, vormt op dit punt, zowel visueel als inhoudelijk, een absoluut hoogtepunt. Maar ook de innerlijke twist waarmee Alex kampt en de moedige zoektocht van de plichtsbewuste Pia dragen bij tot het lumineuze eindresultaat. Michael Glawogger combineert vorm en inhoud op een meesterlijke manier en levert met Slumming een steengoede film af.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de