Lonely Hearts

Eind jaren '40 lieten Raymond Fernandez en Martha Beck in en rond New York een spoor van vernieling achter. Het sardonische koppel, bijgenaamd de 'Lonely Hearts Killers', maakten destijds furore door te reageren op contactadvertenties van bemiddelde oorlogsweduwen, met als enige opzet hun rijkgespijsde bankrekeningen leeg te plunderen. Terwijl Raymond het hoofd van de eenzame dames op hol bracht, vergezelde Martha hem als zijn voorgewende zus. Lange tijd ging het hen voor de wind, tot bij de jaloerse Martha de stoppen doorsloegen en ze tijdens een van hun operaties, in een vlaag van complete psychose, een van de weduwen op een welgemikte kogelregen trakteerde. Gelijk was het hek van de dam en toen ditzelfde scenario zich bij hun volgende euveldaden herhaalde, had een nieuw duivelspaar het licht gezien. Lang duurde het echter niet voor de lokale politie hen op de hielen zat. Onder leiding van rechercheur Elmer C. Robinson werd dan ook een grootscheepse zoekactie op touw gezet.

Een slordige zestig jaar na datum wordt het relaas van de Lonely Hearts Killers naar het witte doek vertaald. Regisseur Todd Robinson heeft slechts weinig adelbrieven voor te leggen, maar zijn drijfveer om Lonely Hearts te draaien klinkt op zijn zachtst uigedrukt plausibel. De filmmaker is immers de kleinzoon van Elmer C. Robinson, meer dan een halve eeuw geleden belast met het onderzoek naar Fernandez en Beck. Robinson richt de camera dan ook niet enkel op de jacht op het moordende duo, maar focust meer dan eens op zijn grootvader-rechercheur, die zich in het onderzoek vastbeet om niet aan de zelfmoord van zijn vrouw te moeten denken.

Helaas is het de drang naar een eerbetoon voor Elmer C. Robinson die Lonely Hearts de das omdoet. Terwijl Jared Leto en Salma Hayek op behoorlijk adequate manier gestalte geven aan het macabere maar fascinerende moordenaarsbestaan van Fernandez en Beck, weerlegt Robinson de aandacht te vaak naar de ontwikkelingen in het weinig boeiende bestaan van Elmer C. In iets wat het midden houdt tussen neo-noir en melodrama geeft John Travolta, als de geplaagde rechercheur, een dermate logge indruk dat hij meer aan Elmer C. Robinson anno 2007 doet denken. De tergende voice-over van James Gandolfini, sidekick en geweten van dienst, krijgt u er gratis bovenop.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de