Shoot 'Em Up

Jazeker, wij hebben vorig jaar immens genoten van Snakes on a Plane, Samuel L. Jacksons campfestijn zonder weerga. Elke keer als Sam The Man een ridicule oneliner afstak of een slang de elastische nek omwrong hadden wij de neiging recht te veren en een welgemeende ?yihaa?-kreet te slaken. Want ondanks ons fetisjisme voor Rohmer en Chabrol hebben ook wij van tijd en stond nood aan een film die niet veel meer ambieert dan onvervalste, cartooneske fun. We werden dus wederom op onze wenken bedient met Shoot ?Em Up, een film met een titel als een welgeplaatst adrenalineshot.

De titel dekt volledig de lading: Clive Owen is de mysterieuze Smith, de typische wrong man at he wrong time die een hoogzwangere vrouw hoort te beschermen tegen een horde belagers onder leiding van de psychotische Hertz. Smith faalt, de vrouw krijgt net na de bevalling een kogel door de kop. Met de hulp van het straathoertje Donna probeert Smith de baby uit de handen te houden van een leger manische killers. De rest van de plot over een beenmergtransplantatie doet er eigenlijk niet toe. Shoot ?em up is pure adrenaline bevolkt met vleesgeworden stripfiguren en bestaande actietaferelen die zelfs MacGyver het nakijken geven.

Al vanaf de openingscène weet u wat u te wachten staat: Owen ramt een wortel door iemands strottenhoofd, maant die vriendelijk aan om meer groenten te eten en schiet vervolgens een navelstreng door met een revolver. In feite is Smith een verre broer van Owens Dwight uit Sin City: een hedendaagse man with no name, een gewetenloze droogstoppel die met zichtbaar plezier schurken neerknalt en intussen ridicule oneliners debiteert. Een held die nog afstamt van het era waarin helden niet gebukt gingen onder morele wroeging en nog niet zwichtten voor een stel blote knieën. De stoïcijnse nonchalance die Owen etaleert past bovendien perfect bij het comicsfeertje dat Shoot ?Em Up wil opwekken. Ook Paul Giamatti, die in het verleden enkel getypecast werd als neurotische kwezel, gaat helemaal uit zijn dak als de krankzinnige aanvoerder van de schurken.

Van een regisseur met veelklinkende titels zoals Monster Man en Prehysteria! 3 op zijn palmares hadden wij geen goede film verwacht en wij durven zeker niet beweren dat Shoot ?Em Up dat wel geworden is. Regisseur Michael Davis pretendeert dan ook niet veel meer dan een schuldig pleziertje van formaat: een heerlijk ironische pastiche die de genrefilm in de zeik zet en intussen knipoogt naar de kogelballetten van John Woo en Johnny To. Vergezochte dwaasheid en machistische pulp: zonder twijfel de Snakes on a Plane van 2007.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de