Baba Yaga

Valentina is een jonge fotografe in het swingende Milaan van eind de jaren zestig. Haar hippe entourage bestaat uit modellen, regisseurs en salonintellectuelen. Na een stylie feestje ontsnapt ze van een aanbidder door naar huis te wandelen. Daarbij wordt ze net niet omvergevlamd door een sjieke Rolls Royce, waaruit een glamoureuze blondine stapt. Ze staat erop Valentina naar huis te brengen en verzekert haar dat hun ontmoeting geen toeval is. ?Onthoud vooral mijn naam,? zucht ze vanachter haar voile: ?Baba Yaga?. Daar is ook weinig kans toe ?Baba Yaga wurmt zich razendsnel Valentina?s leven binnen, en ook haar brein. Tegelijk nemen Valentina?s dromen steeds extremere vormen aan ?denk folterende nazi?s, levend wordende poppen in zwartlederen sm-outfits en bodemloze putten waar ze onherroepelijk naartoe wordt gezogen. Al snel beginnen niet alleen haar mentale gezondheid, maar ook haar vrienden eraan te geloven.

Corrado outte zich met zijn tweede film -na Hanno Cambiato Faccia, waarmee hij in Locarno een Gouden Luipaard won- als een gigantische fan van Guido Crepax? erotische strips of fumetti. Corrado noemt Crepax wel eens de Godard van de strip. Het was zijn ambitie om de bedwelmende, filmische stripstijl van de strips dan weer naar het witte doek te vertalen. En kijk: in deze adaptatie van Crepaxs erotische Valentina-reeks vloeien realiteit en fantasie lekker in elkaar over. De montage is lekker springerig en intuïtief en ook het geïnspireerd inlassen van zwartwitfoto?s brengt hulde aan de iconoclastische beeldverhalen.

Dat laatste gebeurt helaas weinig, maar als Corrado ervoor gaat, doet hij het goed: een vrijscène tussen Valentina en haar aanbidder komt op die manier wel erg memorabel in beeld. Een goed jaar voor vrijscènes, 1973, met Sutherland en Christie in Nicolas Roegs superieure Don?t Look Now in gedachten. Meer dan 35 jaar na het inblikken van Baba Yaga zijn het set design en de art direction modieuzer dan ooit.

De acteurs zijn toppers uit de B-klasse: de Funès is wel degelijk de dochter van de komiek, Baker maakte naam als Elia Kazan?s Baby Doll. De wat dubbelzinnige erotische spanning tussen beiden (er wordt tot bloedens toe gezweept, maar een full frontal naaktmoment van Baker werd door de censuur weggeknipt) en het er niet zoveel toe doende verhaal leiden tot offbeat prentkaartcinema van het knallender soort.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de