Baciami Ancora

Genre: drama | Duur: 2u19 | Release: 15 December 2010 | Land: Italië | Regie: Gabriele Muccino | Cast: Vittoria Puccini, Marco Cocci, Giorgio Pasotti, Claudio Santamaria, Pierfrancesco Pavino, Stefano Accorsi

Baciami ancora is eigenlijk een vervolg van het verhaal dat Gabriele Muccino tien jaar geleden bracht met L’Ultimo Baccio. Waar laatstgenoemde film hoofdpersonage Carlo (Stefano Accorsi) en zijn vier vrienden in de fleur van hun jonge leven toonde, hebben de meeste van hen zich in Baciami ancora gesetteld en dragen ze nu verantwoordelijkheden. Hun oude vrijgezellenbestaan hebben ze in het beste geval ingeruild voor een gezin. Het is interessant dat de regisseur terug met dezelfde cast werkt als in de eerste film. Hij verduidelijkt dat hij zo korter wil staan bij de vrienden of kennissen die elkaar na een aantal jaren terug tegenkomen. Op tien jaar kan er immers heel wat veranderen in iemands leven.

Gabriele Muccino maakt zo’n gevatte en herkenbare relatieanalyses dat het niet nodig is om zijn eerste prent te hebben gezien. Hij laat zien dat het leven niet altijd loopt zoals men het zich voorstelt. Carlo en Giulia hun huwelijkssprookje is tien jaar later uit. De traditionele macho Marco en zijn vrouw Veronica maken een ernstige huwelijkscrisis door. Adriano keert na tien jaar terug uit het buitenland en wil graag zijn even oude zoon leren kennen. Zijn ex-vriendin heeft ondertussen iets met zijn vriend Paolo, die aan een depressie lijdt. Alberto tenslotte is de enige van de vijf die zijn oude leven nog cultiveert.

De Italiaanse zanger Jovanotti tekende voor de titelsong. De rest van de soundtrack bevat onder andere het mooie La Chanson des vieux amants van Jacques Brel, een nummer gebracht door Doris Day en ook gevoelige Italiaanse muziek van Sophia en Ornella Vanoni.

De regisseur wou aan de hand van zijn observatietalent vertellen dat een gezin en goede vrienden belangrijke waarden zijn. Flexibiliteit, passie, vergevingsgezindheid, moed en liefde zorgen ervoor dat men ondanks de onvermijdbare fouten toch de juiste weg vindt. Voor anderen blijkt dan weer dat ze beter nieuwe keuzes maken. De filosofische ondertoon dat het kan verkeren en men dromen en relaties regelmatig moet bijsturen, wordt raak geschetst.