Happy

Genre: Documentaire | Duur: 1u26 | 2011 | Release: 1 Januari 2011 | Land: VS | Regie: Roco Belic | Cast:

In Happy wordt op vrij deskundige manier uitgezocht wat geluk is en hoe we onze eigen geluksfactor kunnen nastreven. Een zelfhulpfilm, zo je wil, al houdt de film het verstandig bij feiten en toelichtingen van specialisten en wetenschappers. Die wijze aanpak levert een informatieve, maar ook zeer boeiende film op die iedereen die maar een klein beetje met zijn eigen geluk bezig is, zal weten te betrekken.

Wist u dat ons geluksgevoel voor 50% genetisch bepaald is? En we ondanks tegenslagen of overwinningen, altijd terugvallen op een zelfde, aangeboren geluksniveau? Dat betekent dat we ook een groot deel van ons geluk zelf kunnen bepalen. Happy verkent de theorieën daarachter en illustreert de vakkundige, laagdrempelige verklaringen met flarden menselijk geluk. De Indische Manoj blijkt ondanks zijn krot van een huis en zware job, even gelukkig als de doorsnee Amerikaan. Een verminkte vrouw is gelukkiger dan toen ze nog mooi was. In Bhoetan vindt de overheid het bruto nationaal geluk belangrijker dan economische groei. We worden zelfs warm gemaakt voor co-housing op zijn Deens en vrijwilligerswerk in het spoor van Moeder Theresa. 

De analyse die centraal staat in deze prent, blijkt dus bijzonder toegankelijk. Regisseur Roko Belic, wiens muziekdocumentaire Genghis Blues voor een Oscar genomineerd werd, weet hoe hij op preciese, afgemeten wijze zijn film moet opbouwen. Hij wisselt sprekers en anekdotes vaardig af en dankzij de verschillende locaties - van de Kalahariwoestijn over een Amerikaanse turnzaal vol warmte, naar het Japanse eiland Okinawa, waar statitisch het meest 100-jarigen wonen - weet hij een bonte en sfeervolle kijk te creëren op geluk over de hele wereld. De soundtrack past zich nadrukkelijk aan. In zijn geheel dragen die elementen bij tot een wat opdringerige Amerikaanse aanpak, maar dat doet niets af aan de feiten, die uiteindelijk sec en geloofwaardig gebracht worden. Bovendien staat het elke kijker vrij er uit te halen wat hij zelf wil.

De conclusies zijn voorspelbaar, maar treffend. We hebben ons geluk grotendeels in eigen handen. Het is bovendien een vaardigheid die je kan inoefenen. Met de hypothese dat de wereld echt een betere plek zou worden als iedereen dat zou beseffen, sluit de film wat boodschapperig maar wel erg raak af.