Los amantes pasajeros

Na ons het voorbije decennium vooral intense, beklijvende cinema geserveerd te hebben, koos Pedro Almodóvar voor zijn 21e film voor iets luchtiger. Letterlijk en figuurlijk zelfs, want de komedie Los amantes pasajeros speelt zich nagenoeg volledig af op een vlucht van Spanje naar Mexico. Aan boord van het vliegtuig een resem stereotiepe personages waarmee Almodóvar zijn ding zou weten te doen, maar bij gebrek aan fatsoenlijk script, is dit lang geen terugkeer naar de kitschperiode uit het begin van zijn carrière.

Een cast vol vertrouwde gezichten - met gastrollen voor Antonio Banderas en Penélope Cruz - zorgt voor enthousiast acteerwerk, maar de interactie tussen de personages slaat al snel helemaal nergens op. Dat de figuren van het eerder losgeslagen soort zijn, is geen euvel, maar het gebrek aan echt komisch momenten en of een minimum aan plot, zorgt al snel voor ergernis. De van de pot gerukte conversaties bereiken nergens een aanvaardbaar nonsens-niveau. Los amantes pasajeros is een aaneenschakeling van gekakel, platte penisgrappen, wappperende stewardhandjes en gebakken lucht.

Tussen de komisch bedoelde perikelen door, wordt naar de bankencrisis verwezen en wie weet wilde Almodóvar met de talloze, vermoeiende conversaties over pijpen, het thema seks wat uitdiepen, maar dat is allemaal tevergeefs. Dit is een futiele komedie die zelfs met het hilarisch bedoelde musical-nummer de bal misslaat. Enkel in zijn sierlijke, kleurrijke beeldvoering, weet de film verdienstelijk te zijn.

Een aaneenschakeling van gekakel, platte penisgrappen, wappperende stewardhandjes en gebakken lucht

Almodóvar moest niet meer bewijzen wat hij kon, maar 63 is te vroeg om je al te laten gaan. We verwachten heus niet elke keer een Hable con ella of La mala educación, maar gesteld dat 's mans carrière misschien wel nog 20 jaar verder kan, mag Los amantes pasajeros niet bepalend zijn voor die hopelijk vruchtbaardere periode.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de