Trance

Genre: Thriller | Duur: 1u41 | Release: 24 Juli 2013 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Danny Boyle | Cast: James McAvoy, Rosario Dawson, Vincent Cassel

Danny Boyle blijft zich uitleven in de meest diverse stijlen en genres, maar op onze aandacht kan hij altijd wel rekenen. Met Trance komt hij alweer veelbelovend uit de hoek maar doet een vergezocht scenario de film finaal gezien de doek om. 

Trance gaat bijzonder meeslepend van start. De perikelen van een veilingmedewerker - een alweer prima James McAvoy - die al dan niet meewerkt aan de roof van een waardevolle Goya, roepen tal van vragen op. Dit belooft een heerlijk complexe kruising van een typische heistmovie en een frisse psychothriller over hypnose te worden. Met zijn verfrissende visuele stijl, waarbij het genieten is van een virtuoze mise-en-scène, een imponerend kleurenspel en een hartslagversnellende montage, lijkt Trance aanvankelijk op iets dat je niet meteen eerder gezien hebt. Boyle is een groot talent dat scherp blijft en steeds zoekt naar nieuwe technische invalshoeken. 

Met de verschijning van Rosario Dawson wint de film nog aan indruk. In één van haar best uitgewerkte rollen ooit, weet deze actrice voor het eerst echt haar troeven uit te spelen, en dat betekent meer dan enkel naakt verschijnen - waarvoor echter evenzeer onze waardering. Meteen valt op hoe weinig al haar voorgaande rollen eigenlijk voorstelden. 

Na een eerste uur dat cinema van een waarlijk hoog niveau aflevert en doet vermoeden dat dit een Inceptionachtig traktaat wordt, valt Trance echter zonder brandstof. De plot dicht zichzelf steeds grotere allures toe en wil vooral zijn eigen vindingrijkheid in de verf zetten. Pretentie, neigt men zoiets te noemen. De personages verdwijnen naar de achtergrond en hun lot blijkt ons al bij al niet meer zo te interesseren. Het visuele vuurwerk lijkt ons eerder te moeten afleiden van de steeds onwaarschijnlijkere wendingen. Je gooit je popcorn net niet naar het scherm van ergernis. 

De combinatie van een halve triomf en een halve flop levert nog altijd smakelijk vertier op, maar wel eentje waarbij van de kijker meer meegaandheid wordt gevraagd dan sommigen bereid zijn te tonen. Boyle heeft het niet volledig verprutst, maar moet zich wel hoeden om zich niet verder in deze essentieloze richting te begeven.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Elizabeth blijkt eigenlijk zelf alles op poten gezet te hebben. Simon blijkt immers haar gewelddadig ex te zijn op wie ze zich wou wreken. Door hypnose beseft hij niet dat wanneer hij haar voor het eerst bezoekt, ze al een lang gedeeld verleden hebben. Uiteindelijk gaat ze er dan ook met het schilderij vandoor. Simon blijkt de vrouw van wie hij na de overval een lift kreeg, vermoord te hebben.