Dit was 2012
Als er één ding opvalt bij het afsluiten van het filmjaar 2012, is het wel dat er veel verschillende favorieten waren. Terwijl vorig jaar een film als The Tree of Life moeiteloos alle lijstjes haalde, is er nu opmerkelijk weinig unanimiteit.
Onder de K.U.T-redactieleden was het dus wikken en wegen. Het is ons mits enig geven en nemen gelukt een top samen te stellen van films die voor ons het voorbije filmjaar definieerden. Uiteraard sneuvelden ook enkele films die minstens één redactielid nauw aan het hart lagen. Zo vinden de mooie biografie Cloclo, de Belgische Oscarinzending A Perdre la Raison, het broeierige Once Upon a Time in Anatolia, de eigenzinnige romanverfilming Wuthering Heights en het indringende Skoonheid geen plaats bij de eerste tien. Ook toppers als Argo, Play, De Rouille et D'Os, Headhunters, Looper of Prometheus haalden de eindstreep niet, maar laat bij deze duidelijk zijn dat ze beslist tot het betere werk van 2012 behoorden. Als het op Vlaamse films aankomt, hadden we Offline beslist dat plaatsje in de top gegund, maar ook die moet het enkel met onze appreciatie stellen.
Voor we onze top 10 aan u voorleggen, geven we alvast de conclusie mee dat geen enkele van de films die onze hoogste appreciatie krijgen, in 3D vertoond werden. Hoezeer Hugo vorig jaar ook een nieuwe trend leek aan te kondigen, voorlopig blijft er een kloof tussen spektakel en écht goede cinema, en dat zelfs zonder snobistisch te willen zijn.
Laat op onze Facebookpagina gerust weten wat u van de K.U.T- top 2012 vindt.
10. THE DARK KNIGHT RISES
Niet The Avengers, maar The Dark Knight Rises blijkt uiteindelijk onze comicverfilming van het jaar. Christopher Nolan's bloedserieuze afdaling in de getormenteerde geest van Bruce Wayne/Batman bood opwinding én tragiek, en dat op een majestueus canvas. Hoe grandioos enkele van de actiescènes ook, is dit sluitstuk meer dan enkel een actieprent.
9. JAGTEN
Een onschuldige man ziet zijn bestaan in duigen uit elkaar vallen. Thomas Vinterberg vindt een juiste genuanceerde toon om deze krachtige film van een meesterlijke emotionele spanning te voorzien. Mads Mikkelsen zet een zoveelste glansrol neer. (recensie)
8. I WISH
Een innemende beschouwing van familiegeluk en vriendschap door de ogen van kinderen. De Japanse regiseur Hirokazu Kode-Eda maakt er een lichtvoetige, maar wonderbaarlijk mooie film van waarin een groep jonge acteurs met veel enthousiasme een aantal aandoenlijke personages neerzet. (recensie)
7. SKYFALL
James Bond heruitgevonden. Actie en spektakel maar vooral emoties en tragiek. Daniel Craig is alweer uitmuntend, Javier Bardem angstaanjagend, Judi Dench de bejaarde speelbal tussen de twee. Sam Mendes haalde de befaamde Roger Deakins aan boord, die de film ook nog eens bijzonder esthetisch maakt. Adele leverde uiteindelijk één van de betere Bondsongs van de laatste jaren. Optelsom: vuurwerk. (recensie)
6. MOONRISE KINGDOM
Wes Anderson verzamelde een cast van formaat en liet allen opdraven in de gekste rollen. Toch is dit nieuwe uitstapje in het unieke Andersonuniversum meer dan een kolderesk toneeltje. Deze nostalgische, bitterzoete ode aan jeugdige verliefdheid is als vanouds ook weer piekfijn georchestreerd, wat alweer een juweeltje van een film oplevert. (recensie)
5. TINKER TAILOR SOLDIER SPY
In deze meesterlijk in beeld gebrachte spionagethriller volgen we een grandioos ingetogen Gary Oldman die middels ouderwets speurwerk tracht te achterhalen welke van zijn collega's de mol is. Sfeervol en intelligent opgebouwd, tjokvol oerdelijke acteurs en meeslepend tot de laatste minuut, behoort deze topthriller tot het beste wat de cinema dit jaar te bieden had. Klasse. (recensie)
4. TAKE SHELTER
Een meta-realistische rampenfilm is maar één van de vele omschrijvingen die bij dit indringend psychologische drama passen. Een langzaamaan waanzinnig wordende Michael Shannon ziet in de naderende storm het einde van de wereld. Wat volgt haalt het beste uit diverse genres en brouwt er een bevreemdende, suspensvolle film mee. De beloftevolle cineast Jeff Nichols wordt daarmee duidelijk op de kaart gezet.(recensie)
3. THE DEEP BLUE SEA
Een vrouw in een verlammende tweestrijd. Passie, obsessie, schuld, boetedoening. Zware thema's, fraai verpakt als fatale romance. Terence Davies puurt een immense schoonheid uit het archaïsche en oudmodische en creëert zo een gestileerd, melancholisch, in je hart kervend treurdicht. 'The Deep Blue Sea is als een rit in een oude stoomtrein'. (recensie)
2. ELENA
Haast ongezien ging dit Russisch familiedrama aan het publiek voorbij. Regisseur Zvyagintsev hekelt het nieuwe kapitalisme in zijn land en toont ons hoe dit het lot van een vrouw tussen twee werelden beïnvloedt. Terwijl je als kijker houvast zoekt in de kilte tussen de protagonisten, schipperend tussen afschuw en medeleven, manifesteert zich een sluimerende akeligheid. Sober en strak gestileerd, heeft deze rauwe, koude film een haast hypnotiserende effect. (recensie)
1. AMOUR
Zelfs dementie slaagt er niet barsten aan te brengen in de muur van liefde tussen een ouder echtpaar. Van alle franjes gestript, afstandelijk, puur observerend, maar ook hartverscheurend eerlijk en vredig verpletterend, is Amour een bloedmooie uppercut van een film. Michael Haneke's tot in het merg tintelende monument voor het leven én de dood, blijkt zowat de enige film te zijn waar vrijwel elke filmliefhebber het over eens is: dit is een meesterwerk.