Short Term 12

Genre: Drama | Duur: 1u36 | 2013 | Release: 1 Januari 2014 | Land: VS | Regie: Destin Daniel Cretton | Cast: John Gallagher Jr., Brie Larson, Melora Walters, Lakeith Stanfield, Kevin Hernandez, Rami Malek

Twintigers Grace (Brie Larson uit Don Jon) en Mason (John Gallagher Jr uit The Newsroom) zijn ‘line staff’ in een opvanghuis voor geplaatste jongeren. Voetvolk dus, en geen beslissingen nemende psychologen: ze dollen en vechten met hun kids, genieten ervan elkaar daar sterke verhalen over te vertellen maar delen evengoed geregeld in de klappen. Je voelt zo aan dat zij zelf ook niet ongeschonden uit hun tienerjaren zijn gekomen en die liggen bovendien nog bepaald niet erg ver in het verleden.  

Regisseur Destin Daniel Cretton (°Haïti, 1978) werkte na zijn afstuderen aan de universiteit een jaar lang in zo’n opvangcentrum en die ervaring helpt hem duidelijk om precieuze scènes af te leveren. Wat een verschil met zo’n films waar je de pen van de scenarist voelt doorkrassen, genre Silver Linings Playbook. Deze regisseur en zijn acteurstroep slaan de emotionele nagel wel onthutsend waarachtig op de kop. Een eindelijk openbloeiend meisje dat plots met een terugval kampt, de stoere kerel die het getreiter van een kleine latino zo lang mogelijk negeert maar dan knapt: Short Term 12 vat universele thema’s als de onmogelijkheid van intimiteit, het gevoel geen liefde waard te zijn of te kapot zijn om er te kunnen geven.

De precieus neergepende scènes zorgen voor waarachtige en geloofwaardige cinema

Elk van de gebroken vogeltjes zingt hoe het gebekt is –soms letterlijk: een zwarte achttienjarige krijgt alleen in hartverscheurende rhymes verwoord hoe die bitch van een moeder zijn persoonlijkheid overhoop haalde, een psychotische aanval wordt plots een soort spel. Om eens de grote woorden boven te halen –iets wat deze film zelf nimmer doet: Short Term 12 heeft een poëtisch humanisme en daardoor is de soms wankelende geloofwaardigheid (door de positieve afloop van enkele subplots) nauwelijks van tel. Het pak internationale prijzen voor deze fantastische indie werd aangevuld met de publieksprijs op het Film Fest Gent 2013. Je zou er –alvast tot de ‘moeder aller Belgische verkiezingen’ op 25 mei 2014- je geloof in de democratie door herwinnen.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De begeleiders hebben hun eigen demonen te bevechten en Grace gaat daar erg ver in. met het eind worden verschillende verhaallijnen opgelost.