La Vérité

Genre: Drama | Duur: 1u46 | 2019 | Release: 26 Februari 2020 | Land: Frankrijk | Regie: Hirokazu Kore-Eda | Cast: Catherine Deneuve, Juliette Binoche, Ethan Hawke, Manon Clavel, Ludivine Sagnier, Clémentine Grenier

De Japanse topcineast Hirokazu Koreeda waagt zich voor het eerst aan een film in een andere taal. Zijn hoge reputatie - te danken aan pareltjes als Nobody Knows, Like Father, Like Son en Shoplifters - stelde hem meteen in staat met een aantal grote sterren te werken voor deze fraaie inkijk in delicate familiedynamieken. 

Catherine Deneuve mag in de huid kruipen van Fabienne, een gevierde, maar tegen de tijd worstelende actrice. We leren haar aanvankelijk kennen als een typische theatrale diva die haar fouten al te makkelijk vergoelijkt en haar carrière laat primeren op haar familieleven. Met haar dochter Lumir, een scenarioschrijfster die getrouwd is met een Amerikaanse acteur, heeft ze een turbulente relatie. Wanneer de familie na lange tijd nog eens samenkomt naar aanleiding van Fabienne's biografie, worden enkele kwesties terug bovengehaald. Maar waar eindigt een herinnering en begint de waarheid? En wat is de waarde van die waarheid in een familie die zich vooral in fictie uit? 

Dankzij de schitterende personages, komt dit potentieel al te klassieke familiedrama helemaal tot leven. De karakters en hun onderlinge relaties zijn geloofwaardig en menselijk en de dialogen klateren als een fris bergbeekje, waardoor we een authentieke inkijk krijgen in dit huishouden. De acteurs gaan dan ook prachtig op in hun personage en Deneuve mag de show stelen als de ijdele en egocentrische filmster. De grote Franse dame stelt nooit teleur. Er is bovendien sprake van een amusant metalaagje, doordat Fabienne aan een film werkt die eveneens over een moeder-dochterrelatie gaat en waarbij haar afgunst wordt opgeroepen tegenover een getalenteerde jonge collega.  

Hirokazu injecteert de Franse praatfilm met een typische dosis familiale warmte

De typische Franse intellectuele praatfilm wordt hier dus geïnjecteerd met de kenmerkende herkenbare familiale warmte die we in een groot deel van Koreeda's oeuvre terugvinden. Het resultaat is een genietbare en geslaagde kruisbestuiving van twee filmwerelden die ook de kijker laat stilstaan bij wat in zijn eigen familie zoal onuitgesproken blijft en in welke mate het altijd zo nodig is elkaar per se de waarheid te willen zeggen.