Ricky Stanicky

Eén van de meest onverdiende Oscars van de laatste jaren moet die voor Peter Farrelly geweest zijn. In 2019 bezorgde het overschatte Green Book hem prijzen voor beste film en beste scenario. Zijn nieuwe film, de komedie Ricky Stanicky illustreert nadrukkelijk dat dat pure toevalstreffers waren.

In deze vermoeiende en nergens inventieve komedie verzinnen drie jongens een vriend die ze de schuld kunnen geven van alles wat ze mispeuteren. Ze houden dit zelfs vol tot ze volwassen zijn, wanneer ze als drie smeerlapjes allerlei plannetjes verborgen moeten houden voor hun omgeving. Tot de situatie er om vraagt dat ze die verzonnen vriend maar eens laten opdagen. Komt het even mooi uit dat ze net een derderangs acteur ontmoet hebben.

Ricky Stanicky is bevolkt door onaangename personages: onvolwassen, egocentrische protagonisten, wiens wedervaren ons eigenlijk geen reet kan schelen. De pogingen om het hele gedoe ook ergens psychologisch onderbouwd te maken, is zelfs lachwekkend. Lang geleden ook dat we zoveel lelijke mensen in één film zagen. Zac Efron bestaat intussen blijkbaar voor 50% uit gerecycleerd plastic en krijgt amper nog beweging in zijn gezichtsspieren. John Cena - die weliswaar nergens voor terugdeinst - blijft een bizar fenomeen, met zijn een scheefgegroeide verhouding van vlees en huid lijkt hij in een labo gecreëerd te zijn.

Een nergens grappige komedie vol lelijke en egocentrische personages

Van het team achter tal van barslechte komedies verwacht je niet ineens finesse. De ene na de andere penisgrap gaat de mist in en nergens in dit pijnlijke gedrocht van een film ervaar je ook maar iets grappig.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de