Aline

Of Céline Dion tot de allergrootsten behoort, maak je maar voor jezelf uit. De succesvolle zangeres heeft een onbetwistbaar sterke stem maar ons kan ze niet meteen bekoren. Een biografisch film van een bedroevend niveau zoals Aline heeft ze echter niet verdiend.

Aline is zo betiteld omdat het team achter deze productie geen rechten had op het levensverhaal van de Canadese ster. Niettemin probeert men in deze prent een waarheidsgetrouwe levensloop te schetsen van Dion, zij het dat men dus amper songs van haar kan gebruiken en de soundtrack van deze vaak onbedoeld grappige biografie vooral bestaat uit liedjes van anderen. Alsof dat nog niet bizar genoeg is en weinig vertrouwen oproept, blijkt Aline - in élke fase van haar leven, inclusief haar kindertijd - vertolkt te worden door een 56-jarige. Hoofdrolspeelster en cineaste Valérie Lemercier lijkt nu en dan vaagweg op Dion maar dat ze ook - via morphing en knullige cameratrucjes - de piepjonge Aline speelt, is te potsierlijk voor woorden.

De film verkiest dan nog te focussen op het relationele en familiale leven van de zangeres, waardoor haar artistieke merites amper aan bod komen en in sneltempo afgehandeld worden. We moeten blijkbaar vooral onthouden dat ze ondanks het succes heel gewoon, zelfs volks, gebleven is.

Dit relaas moet het dus vooral hebben van soapy toestanden rond relaties en kinderen, waarbij de acteurs theatraal elke emotie benoemen, haast alsof deze film voor kinderen is gemaakt. Dit lijkt wel een Studio 100-product.

Een biografie van Céline Dion zonder haar songs

Aline is finaal een ijdelheidsproject van een weinig getalenteerd filmmaakster die mee wil surfen op de succesgolf van Rocketman en Bohemian Rhapsody. Niet alleen veel betere en meer entertainende films, maar ook nog eens met als onderwerp veel interessantere muzikale talenten.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de