The Divide

Genre: Horrorthriller | Duur: 1u50 | Release: 1 Januari 2012 | Land: Frankrijk, VS | Regie: Xavier Gens | Cast: Ashton Holmes, Michael Eklund, Rosanna Arquette, Courtney B. Vance, Milo Ventimiglia, Lauren Graham, Michael Biehn

Met de film Frontière(s) was Xavier Gens een van de koplopers van de nieuwe golf van extreme Franse horrorfilms die het levenslicht zagen na de eeuwwisseling. Na de minder geslaagde videogameverfilming Hitman keert hij terug naar het genre waarin hij zijn roem verwierf. In The Divide treffen we echter geen neonazi-kannibalen, maar wel een groep mensen die zich opsluit in een kelder wanneer New York vernietigd wordt door een enorme explosie. Psychologisch terreur gegarandeerd dus!

 

Mickey, de conciërge van het gebouw, neemt als zelfverklaarde leider al snel de touwtjes in handen. Hij verbiedt de anderen om naar buiten te gaan uit vrees voor radioactieve neerslag. Wanneer militairen in gaspakken de kelder proberen te openen, lijkt de redding nabij. Maar als snel blijkt dat zij niet bepaald goede bedoelingen hebben. Als de laatste hoop op redding verdwijnt en de voorraden opraken, keert de groep zich tegen Mickey en komen ze in een neerwaartse spiraal terecht waarbij elke vorm van beschaving of normbesef langzaam vervaagt.

De interactie onder de kelderbewoners is de voornaamste focus van de film en Gens is bijzonder karig met informatie over wat er in de buitenwereld aan de hand is. Dit is zowel een zegen als een vloek voor de film. Als kijker sta je in dezelfde schoenen als de personages, waardoor je met dezelfde vragen en het gevoel van onwetendheid zit. Maar dit ontbreken van antwoorden kan ook frustrerend en onbevredigend overkomen, vooral omdat de elementen die het verhaal aanreikt toch vrij intrigerend zijn.

De acteurs zelf doen hun best zich in te leven in hun rollen. Alleen spijtig dat de personages veelal grijze muizen zijn met weinig diepgang. Hierdoor zijn zij, ondanks enkele hondsbrutale scènes, weinig memorabel. Dit op één uitzondering na: de paranoïde conciërge, een fantastische rol voor Michael Biehn die hier waarschijnlijk zijn beste acteerprestatie neerzet sinds Aliens en The Terminator. Gens maakt dan weer optimaal gebruik van de camera om zijn personages op expressieve wijze in beeld te brengen, maar evenzeer om op een verstikkende manier de ruimte van de kelder te verkennen. Vooral het oproepen van claustrofobie en gevoel van onbehagen is hier geslaagd.

Het mensbeeld dat Gens ons voorschotelt is bijzonder deprimerend en pessimistisch

Dit alles maakt dat The Divide geen gemakkelijke film is, en het mensbeeld dat Gens ons voorschotelt is bijzonder deprimerend en pessimistisch. Het resultaat is een stijlvolle, maar nihilistische en grauwe post-apocalypsefilm, die helaas enkele steken laat vallen wat het verhaal betreft.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wanneer de mannen het uitvechten voor het leiderschap en de toestand steeds erger wordt, beseft één van de vrouwelijke personages dat ze weg moet uit de kelder. Samen met de intussen vastgeketende Mickey en haar vriend probeert ze te bedenkt ze een plan. Doordat er maar één gaspak is, beseft e dat ze de rest moet opofferen om zelf levend weg te geraken. Nadat ze ontsnapt via de riolering, zien we haar staren naar een compleet verwoest New York.