You yi tian

Genre: Drama | Duur: 1u33 | Release: 1 Januari 2010 | Land: China | Regie: Chi-jan Hou | Cast: Bryan Shu-Hao Chang, Nikki Hsin-Ying Hsieh, Gwen Yao

Als je weet dat een liefde gedoemd is slecht af te lopen, is een verloren liefde dan beter dan nooit liefgehad te hebben? Dit is de vraag die het hoofdpersonage en de regisseur van One Day zich afvragen. Aan de kijker om het antwoord te ontdekken in deze Taiwanese film, waarin autobiografische elementen met magisch realisme vermengd worden en men E.A. Poe’s citaat ‘All that we see or seem, is but a dream within a dream’ ook nog eens probeert op toe te passen.

De jonge Singing woont samen met haar moeder aan de haven van Kaohsiung, waar ze ook werkt op de ferryboot. Op een stormachtige nacht wordt ze wakker op de ferry die verlaten lijkt te zijn, met uitzondering van een  vreemde Indiaan, een soldaat en een paard (een hommage aan Twin Peaks?) De soldaat Tsung, die gestationeerd is in Kinmen, vertelt haar dat ze in een droom zitten en dat ze elkaar al eerder ontmoet hebben in een studiecentrum. De film springt over naar deze ontmoeting en twee worden verliefd op elkaar. Wanneer de jongen aan zijn legerdienst begint, verneemt hij dat hij gestationeerd zal worden in Kinmen. Ondertussen wordt de grens tussen droom en realiteit steeds kleiner en kleiner.

Dat de verwijzing naar Twin Peaks niet heel vergezocht is, blijkt al snel uit het eerste deel van de film dat dankzij zijn dromerige sfeer en het opgeroepen mysterie zo doet denken aan de gemiddelde David Lynch-film. Naarmate de film vordert, neemt het dreigende aspect af en maakt het plaats voor een zoektocht naar liefde tussen twee verwante zielen. Dankzij het sterke acteerwerk van de twee nieuwkomers leef je bovendien mee met de twee geliefden en voel je echt hun onzekerheid, twijfels en verlangens.

Door de niet-lineaire structuur van het verhaal, blijft deze bovendien niet beperkt tot een banaal liefdesverhaal. De gelaagdheid van de film moedigt daarnaast aan om na te denken bij de beelden die op het scherm getoverd worden. De film voelt ook aan als een impressionistisch en kunstig sfeerstuk, waarbij vooral de sterke cinematografie in het oog springt. Dankzij de trage opbouw, de serene muziek, de haast statische shots en prachtige composities krijgt de film uiteindelijk een hoog poëtisch gehalte. Hierbij nodigt regisseur Chi-Jan Hou je uit om samen met hem mee te mediteren over liefde, verlies en leven (in Taiwan), maar ook om mee te dromen met de personages.