Aeon Flux

Genre: Science-fiction | Duur: 1u33 | 2005 | Release: 8 Februari 2006 | Land: VS | Regie: Karyn Kusama | Cast: Charlize Theron, Frances McDormand, Pete Postlethwaite, Sophie Okonedo, Jonny Lee Miller, Marton Csokas, Amelia Warner

Aeon Flux is losjes geïnspireerd op de gelijknamige sci-fi animatieserie die in de jaren '90 op MTV te zien was. De reeks over een uit de kluiten gewassen geheim agente moest het vooral van de actie hebben. Na drie seizoenen was het afgelopen, maar door de jaren heen steeg de populariteit ervan en groeide de reeks uit tot pure cult. Omdat ze in Amerika wel pap lusten van vrouwelijke actiehelden kon een verfilming niet uitblijven. Dat het resultaat meestal bedroevend slecht is (zie Tomb Raider, Underworld en Catwoman) deed blijkbaar weinig ter zake.

Een deftig uitgewerkt scenario ontbrak, dus schreven de makers er zelf maar eentje. Het bewandelt braaf de platgetreden paden der science fiction. Vierhonderd jaar geleden roeide een dodelijk virus bijna de gehele wereldbevolking uit, slechts vijf miljoen mensen wisten te overleven dankzij een doeltreffend geneesmiddel van de wetenschapper Trevor Goodchild. Sindsdien regeert de man over Bregna, de laatste stad op aarde. Achter deze op het eerste gezicht harmonieuze en vredelievende samenleving schuilt een totalitaire staat waarin vrijheid slechts schijn is. De bevallige Charlize Theron mag het nauw aansluitend pakje van Aeon Flux aantrekken, een getrainde spionne (geeuw) die de opdracht krijgt de politieke leider uit te schakelen om zo een einde te maken aan de dictatuur. Zij behoort namelijk tot de Monicans, een groep rebellen die zich afzet tegen het heersend regime. Bovendien acht ze Goodchild verantwoordelijk voor de dood van haar zwangere zus.

Regisseur van dienst Karyn Kusama heeft een voorkeur voor sterke vrouwen die hun mannetje weten te staan, getuige haar debuut Girlfight waarin Michel Rodriguez zich een weg naar de top knokt in het bokswereldje. Maar haar tweede langspeler ontsnapt niet aan de bekende Hollywood-behandeling: de pittige elementen uit het origineel werden verwijderd en vervangen door de gebruikelijke portie high tech snufjes en gepolijste actie, die het gebrek aan een consistent verhaal moeten maskeren. Ging de geanimeerde Aeon Flux aan het einde van iedere aflevering stijlvol de pijp uit, kent haar avontuur ditmaal een happy end, voorafgegaan door de onvermijdelijke love story.

Dat er in de cartoonversie geen woord werd gezegd, laat zich trouwens goed voelen op het witte doek. De dialogen zijn zó slecht dat zelfs bekende acteurs als Pete Postlethwaite en Frances McDormand niet weten wat er mee aan te vangen. Sterker nog, daar waar de conversaties in dergelijke films doorgaans de onzin verduidelijken of ondersteunen, zaaien ze hier voor verwarring. Maar ook voor de actiefans valt er bijzonder weinig te rapen. Hoewel er genoeg spring- en vliegwerk aan te pas komt, zijn de gevechten nogal rommelig in beeld gebracht en slordig gemonteerd waardoor je compleet het overzicht verliest. Geen enkele scène slaagt erin een druppel adrenaline op te wekken.

Uithangbord van deze film, Charlize Theron, wilde met haar Oscarnominatie voor Monster bewijzen dat ze naast een lieftallig snoetje ook acteertalent bezit, maar haar vertolking als gekweld en wraaklustig hoofdpersonage is niet bepaald memorabel. Het enige indrukwekkende aan deze film is het decor. Een pluim dus voor de production designer. Voor de rest is dit gemakzuchtig ingeblikte popcornrommel die, bulkend van de clichés, andermaal het publiek op zijn wenken bedient.