Double Jeopardy

Dit is ondertussen de derde keer dat Tommy Lee Jones op zoek gaat naar een fugitive. Beschouw dit dus maar als The Fugitive III na U.S. Marshals. Ander verhaal, andere personages maar toch nog altijd the same old shit.

Dit keer is het Ashley Judd die door Jones op de hielen wordt gezeten. Zij speelt Libby Parsons, de vrouw van een steenrijke vent. Als verjaardagsgeschenk krijgt zij van manlief zowaar een luxe zeilboot. Maar op de maidenreis gaat het al meteen fout. Na een potje stevig zeebonken vallen de gelukkigen in een zalige slaap.

Wanneer Libby ontwaakt is er echter enkel een bloedspoor van haar man, Nick, te vinden. En inderdaad Libby lijkt het perfecte motief te hebben voor de moord namelijk: de levensverzekering. Dus Libby de gevangenis in. Daar komt ze tot de ontdekking dat haar man nog leeft bovendien is hij er vandoor met hun kindermeisje. Ja als het op orginaliteit aankomt moeten we duidelijk in Hollywood zijn. Dus Libby gaat op zoek naar haar man.

Die heeft ondertussen het kindermeisje ook al van haar aardse leven verlost. Maar laten we dus Tommy Lee Jones niet vergeten. Hij is Travis Lehman, de parol officer van Libby. Hij gaat dus naar haar op zoek wanneer ze de benen neemt.

Niets nieuws onder de zon. Oude wijn in nieuwe zakken zoveel is wel duidelijk. Overbodig om te zeggen dat deze wijn ongelooflijk zuur smaakt. Het enige wat deze film enige waardering zou kunnen opleveren is de ontsnappingsscene op de ferry. Maar eigenlijk hebben we ook dit allemaal al een keer gezien. Na de trein in The Fugitive, de bus in U.S. Marshals nu dus de boot.

Gelukkig laat dit enkel nog de mogelijkheid tot een ontsnapping vanuit een vliegtuig open. Daarna zijn we eindelijk van dit soort films verlost. Ijdele hoop inderdaad.

Geen leuk camerawerk + geen uitmuntende acteerprestaties + oud verhaal = geen sterren.

Edwin Colebunders Helemaal (niet) akkoord? Lees de