Extremely Loud & Incredibly Close

Genre: Drama | Duur: 2u09 | 2011 | Release: 29 Februari 2012 | Land: VS | Regie: Stephen Daldry | Cast: Thomas Horn, Sandra Bullock, Viola Davis, Jeffrey Wright, Tom Hanks, John Goodman, Max Von Sydow

Jonathan Safran Foer mag gerust een van de creatiefste schrijvers van zijn generatie genoemd worden. Zijn Everything is Illuminated werd al in 2005 verfilmd door Liev Schreiber. Het onstabiele resultaat bevatte enkele sterke momenten maar viel in het niets naast het geweldige boek. Nu waagt Hollywood zich ook aan het zeer genietbare Extremely Loud & Incredibly Close. Met een bekroond regisseur als Stephen Daldry (The Hours, The Reader) en een cast vol Oscarfavorieten, leek dat niet mis te kunnen gaan. Het ontbreken van enige sterren boven deze recensie verraadt het echter al: deze boekverfilming is een regelrechte mislukking.

De 9-jarige Oskar Schell trekt in de nasleep van 9/11 door New York, op zoek naar de betekenis van een sleutel die hij vond in de bezittingen van zijn overleden vader. Deze eigenzinnige speurtocht, op Oskars typisch maniakale wijze voorbereid, brengt hem in contact met tal van getraumatiseerde stadsgenoten die zijn leed willen delen. Ook de stilzwijgende overbuur van Oskar dient als klankbord. Zijn moeder, die vruchteloos tracht vat te krijgen op haar hoogbegaafde, hoogsensitieve, maar niet te doorgronden zoon, is echter de spreekwoordelijke boksbal van dienst. Het herstel van deze familie lijkt een onbegonnen zaak.

Mocht Extremely Loud & Incredibly Close zich gaandeweg als een sentimentele tearjekker ontwikkeld hebben, we zouden dat een spijtige, maar misschien onvermijdelijke zaak vinden. Wat Stephen Daldry en de zijnen echter gecreëerd hebben, is vooral compleet nietszeggend en pijnlijk betekenisloos. De zoektocht van Oskar, een metafoor voor het herstellingsproces van New York, vormt in de roman een ontroerende, veelgelaagde en betekenisvolle essentie die de jeugdige protagonist helpt zijn plaats te vinden in de wereld en in de geschiedenis van zijn familie. De verfilming blijkt ontdaan te zijn van elke essentie en diepgang waardoor de de kijker volkomen onbewogen blijft. Extremely Loud ... valt daardoor jammer genoeg een van de meest oninteressante en holle films van het jaar te noemen. 

Grootste euvel is de casting van Thomas Horn. In de rol van Oskar, waarvoor hij minstens drie jaar te oud was, put hij zich uit in hysterie, vecht hij met de meest complexe emoties, laat hij dapper de ene aanstellerige woordenbrij na de andere op ons los en neemt hij het tegen Tom Hanks en Sandra Bullock op alsof híj de Oscarwinnaar in het gezelschap is, maar allemaal tevergeefs. Het lot van Oskar Schell laat ons steenkoud en de jonge acteur weet bij de kijker geen enkele emotie los te wekken. Dit is geenszins de aandoenlijke Oskar uit het boek.

Nochtans lijkt deze boekverfilming ieder moment waarachtig en goedbedoeld. Dit verhaal over het omgaan met en verwerken van verlies, kan je dan ook nergens echt slecht noemen. Monotoon, leeg, overernstig en kil echter wel. Liever nog hadden we een schaamteloze poging gezien om ons naar de zakdoek te doen grijpen, dan dit zich in niemandsland voortbewegende geraaskal.

The Academy gaf deze film een plaats op de lijst van genomineerden voor Beste Film. Onbegrijpelijk en ten koste van films als Drive, The Ides of March, We Need to Talk About Kevin of Tinker, Tailor, Soldier, Spy.