Le Passé devant nous

Na drie geprezen en solide kortfilms is Nathalie Teirlinck meer dan klaar voor het grote werk. Haar langspeelfilmdebuut Le Passé devant Nous is door zijn associatieve stijl en intimistische karakter een volwassen en logisch vervolg op eerdere werken Anémone, Juliette en Venus vs. Me.

Alice is escortgirl in de grootstad. Emotionele banden heeft ze niet, noch met haar dementerende vader, noch met de 5-jarige zoon die tegen wil en dank een permanente logé wordt. Hun verhaal weigert lang gemeenschappelijk te worden. Le Passé devant Nous neemt afstand, verbinding en intimiteit onder de loep, tracht een personage te doorgronden dat zonder vaste voet aan de grond te krijgen ronddobbert in het leven en de emotionele realiteit van zich tracht af te zetten.

Dit psychologisch portret van een jonge, ontheemde vrouw, zoekt betekenis in kleine momenten en beperkte dialogen, kenmerkend voor het werk van Teirlinck. Alice is een zeer aannemelijk personage en de bescheiden, geloofwaardige plot blijkt over de hele lijn plausibiliteit te willen benadrukken. Teirlinck laat het publiek zijn aandeel hebben: niet elke gebeurtenis wordt ons ten volle toegelicht. Bovendien laat ze ons twijfelen welke kant het met Alice en haar zoon opgaat.

Dat je echter op heel wat momenten als kijker tracht voorop te lopen door de beweegredenen van de protagonisten te interpreteren, maakt ook dat Le Passé devant Nous niet zozeer voorspelbaar, dan wel volkomen tegemoet komt aan verwachtingen. Het onverwachte vindt geen plek in dit relaas.

De kleine zwakte van dit waardige debuut is dan ook dat we dit soort verhalen al eerder lijken gezien te hebben. Daardoor kunnen stijl- en plotelementen makkelijk als voor de hand liggend bestempeld worden. Brussel als koele thuis waarin anonimiteit gedijt, is bv. een vertrouwd metafoor. Ook de parallellen tussen de binding van Alice met zowel haar vader als haar zoon en het feit dat Alice zich prostitueert maar in werkelijkheid onbenaderbaar is, komen als iets te makkelijke psychologische motieven naar voor. De visuele metaforen rond zwemmen en gekwetste vogeltjes negeren we hoffelijk.

Plausibel psychologisch portret van een vrouw die verbinding uit de weg gaat.

Naast de sobere, treffende fotografie en de intieme beeldvoering die ons nauw bij de personages betrekt, steunt de film op de ijzersterke vertolking van de Canadese Evelyne Brochu, die al met Cronenberg, Xavier Dolan en Jean-Marc Vallée werkte. Als daar ooit vanzelfsprekend Natalie Teirlinck aan toegevoegd wordt, zal dat niemand vreemd doen opkijken. Toch mag die eigen sfeer en eigen stem duidelijker te onderscheiden worden.

Productiehuis Savage Film (Rundskop, la fille inconnue, D’Ardennen, The Land of the Enlightened) blijkt Le Passé devant nous zelf te moeten verdelen. Mature, doorvoelde cinema van eigen bodem moet zijn kansen blijkbaar zelf creëren.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de