Indiana Jones and the Dial of Destiny

Genre: Avontuur | Duur: 2u34 | 2023 | Release: 28 Juli 2023 | Land: VS | Regie: James Mangold | Cast: Harrison Ford, Phoebe Waller-Bridge, Mads Mikkelsen, Toby Jones, Antonio Banderas, Ethann Isidore, Boyd Holbrook, John Rhys-Davies

Een vijfde film rond de laconieke archeoloog, we zaten er eigenlijk niet op te wachten, zeker nu hoofdacteur Harrison Ford al 80 is. Het was al erg genoeg dat het schabouwelijk vertelde Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull in 2008 trachtte onze jeugdherinneringen te verpesten. Indiana Jones and the Dial of Destiny is gelukkig niet van dat lamentabele niveau, maar echte sensatie blijft toch uit. De vraag blijft toch wat sluimeren: waarom?

Om de nostalgici te dienen, in de eerste plaats misschien? Deze avonturenfilm wil zichtbaar de opwindende sfeer creëren van Raiders of the Lost Ark, The Temple of Doom en The Last Crusade, drie meeslepende avonturen waar enkele keren naar verwezen wordt. Nochtans is het intussen 1969 en Dr. Jones wordt op pensioen gestuurd. Tegen en wil en dank belandt hij toch opnieuw in een strijd om een historisch artefact dat hem nog maar eens laat duistere grotten betreden, graftombes openen en scheepswrakken doorzoeken. 

Deze nergens echt verrassende prent bestaat voor een iets te groot aandeel uit achtervolgingen die de plot eigenlijk niet echt vooruit helpen. Eens de actie zich naar Griekenland begeeft, komt er schot in de zaak, hoewel we onze protagonist eigenlijk de hele tijd naar zijn krant en pantoffels zien verlangen. Harrison Ford en enthousiasme, het is nooit een goeie combo geweest, maar hier zien we de steracteur vooral vermoeid. Phoebe Waller-Bridge zorgt voor een frisse tegenwind en zou wel eens een nieuwe franchise kunnen gaan leiden. 

The Kingdom of the Crystal Skull werd destijds vooraf op boegeroep onthaald omwille van de vergezochte plotwending rond aliens. Dit keer lijkt het scenario nuchter te blijven, tot in de finale toch voor een onvoorstelbare verplaatsing gekozen wordt die het onzingehalte flink vergroot. James Mangold, die de regie op zich neemt, is echter een vakman. Hij weet de toon lichtvoetig genoeg te houden én heeft ook oog voor de emoties. Wanneer Jones op het einde pleit om te mogen blijven waar hij is, krijgt zijn personage warempel zelfs enige dimensie. 

The Dial of Destiny is niet meer maar ook niet minder dan aangenaam vertier, dat hier en daar bondiger had gemogen en niet elk moment met geslaagde speciale effecten uitpakt. Maar de grootste verdienste zou wel eens kunnen zijn dat een nieuwe generatie de eerste drie films ontdekt.