Pluk van de Petteflet

Genre: Kinderfilm | Duur: 1u31 | 2004 | Release: 23 Maart 2005 | Land: Nederland | Regie: Ben Sombogaart, Pieter van Rijn | Cast: Janieck van de Polder, Suzanne Zuiderwijk, Arjan Ederveen

Het moet ongeveer een dikke tien jaar geleden zijn, dat ik in het derde kleuterklasje, samen met mijn vriendjes en vriendinnetjes naar de spannende avonturen luisterde van Pluk en zijn rode kraanwagentje. Pluk van de Petteflet was -samen met Sjakie en de Chocoladefabriek- het boek dat me motiveerde om te leren lezen. Nu, tien jaar later, herinner ik me bitter weinig van mijn kindertijd. Enkel Pluk, De Krullevaar en de Stampertjes hebben hun stekje in mijn geheugen weten te bewaren . De boeken van Annie M.G. Schmidt waren in die tijd inspiratie voor de kleurrijke tekeningen die nu nog steeds mijn kamermuren sieren. Puur uit nostalgie trok ik naar de cinema. De vrouw achter de kassa keek verbaasd toen ik om Pluk vroeg. Hoor jij niet naar Ray of Meet The Fockers te kijken, dacht ze vast. Blijkbaar kon het jeugdsentiment weerstaan aan de commerciële lokroep.

Pluk is een klein jongetje van acht dat zijn intrek neemt in het torenkamertje van de kitcherige, maar toch zó gezellige petteflet. Hij maakt er al snel vele vriendjes en vriendinnetjes, waaronder de kakkerlak Zaza, de meeuw met de houten poot Karel en de Stampertjes, een familie waarvan de haren rechtstaan van de vuilnis en vettigheid. Er zijn plannen om de torteltuin nabij de petteflet van de kaart te vegen en er een groot vogelmuseum neer te poten. Maar dat is natuurlijk buiten Pluk en zijn kameraden gerekend. 'Ik heb een plannetje' zegt ie telkens weer, en zo is hij de schurken steeds een aantal stappen voor.

Regisseur Ben Sombogaart is niet aan zijn Annie M.G. Schmidt-proefstuk toe. Eerder regisseerde hij naast grotemensenfilm De Tweeling ook de avonturen van de liftboy Abeltje. Ditmaal is hij er nog beter in geslaagd om de visuele flair van het boek rechtstreeks naar het grote scherm te brengen. De kleuren van de kamers en de decors zijn pure kitch, maar sluiten perfect aan bij de geest van de tekeningen van Annie M. G. Schmidt-tekenaar Fiep Westendorp. Aanvankelijk kozen Sombogaart en zijn coregisseur, de debuterende Pieter Van Rijn, om de dieren volgens het Babe-stramien op pellicule te brengen. Echte dieren , met een gedubd stemmetje. Gelukkig veranderden de makers van koers en kozen ze uiteindelijk voor 'Fabbeltjeskrant'-achtige poppen. Dichter bij de personages uit de boek, hadden de filmdiertjes nooit kunnen komen.

Of Pluk van de Petteflet nu een loepzuivere boekverfilming is, doet eigenlijk weinig ter zake. Als plichtsbewuste recensent bladerde ik alvorens richting de cinema te trekken nog even Pluk's avonturen door. Zelfs de miniscule details en kleine dialoogjes waren perfect in deze prent verwerkt. Even waande ik mezelf terug een kleuter van 6 jaar, en werd ik volledig meegesleept in Schmidt's fantasie. En dat is nu éénmaal de belangrijkste prioriteit van dit soort cinema, de wereld van alledag doen vergeten en de kijker met één sprong naar een onbezorgde kindertijd brengen.