The Great Happiness Space

Genre: | Duur: 1u25 | Release: 1 Januari 2006 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Jake Clennell | Cast:

The Great Happiness Space neemt je mee naar de onbekende en vreemde wereld van de Japanse host bars, waar de geishatraditie nieuw leven wordt ingeblazen maar deze keer met de rollen omgekeerd. Hier zijn het jonge aantrekkelijke mannen die rijke jonge vrouwen entertainen en gezelschap houden. De film spitst zich toe op Rakkyo Café, de populairste host bar in Osaka. De club wordt gerund door de jonge Issei, top host van een club waar nog een twintigtal andere jongemannen werken. Eerst gaan ze de straat op om rijk uitziende vrouwen de club in te praten en daarna spenderen ze de rest van de nacht in de club waar ze de vrouwen zoveel mogelijk geld laten opdoen.



Op de vraag wat 'hosting' nu precies inhoudt, antwoordt Issei dat het zich best laat omschrijven als ?selling dreams?. Hij omschrijft zich als een Peter Pan die zijn klanten meeneemt naar Neverland, een wereld die niet bestaat. De host moet gewoon tegemoetkomen aan de verlangens van een klant, of dat nu vleierij, aandacht of goeie raad is. Seks proberen de hosts zoveel mogelijk te vermijden, ze werken liever een emotionele band uit met hun klanten omdat die langer standhoudt en dus financieel interessanter is, dan een eenmalige neukbeurt. Meestal komt het er op neer dat ze gewoon zitten te smooth talken, complimentjes geven, het soort "superficial sweetness" waar vrouwen voor vallen, zoals een van de jongens het uitlegt.



Wanneer de camera op de vrouwen die vaste klant zijn, wordt gericht, blijkt echter dat ze allemaal maar één ding willen, trouwen met hun favoriete host. Want, "hij begrijpt me" en "hij luistert echt naar me". De meeste van hen zijn echt verliefd en denken dat ze met geld de hand van hun begeerde speeltje zullen winnen. En het is natuurlijk precies die emotioneel zwakke positie in combinatie met een veel te dikke portefeuille waar de club zijn inkomsten uit haalt. Doordat de bar één open ruimte is moeten de hosts zich soms met meerdere dames tegelijk bezighouden en de jaloezie onder de dames is wat het geld doet rollen. Daarvoor werden ook de zogenaamde Champagne Calls in het leven geroepen, waarbij de dame in kwestie niet alleen een fles champagne krijgt, maar ook de korstondige aandacht van álle host boys; en vooral van haar lievelingetje. De flessen kosten tussen de 250 tot 5000 dollar (!) en sommige dames geven dan ook toe vaak duizenden dollars er door te jagen op een nacht.



De docu is ook erg clever in zijn opbouw en toont vaak beelden ?de talloze fly-on -the-wall scènes die in de club werden opgenomen? die de woorden van de jongens lichtjes of flagrant tegenspreken. De hosts proberen zoveel mogelijk de schijn op te houden dat ze genieten van hun leven als glamoureuze toyboys en de vrouwen gewoon geven wat ze willen, maar de manier waarop ze de vrouwen psychologisch manipuleren, beliegen en eigenlijk ook gewoon bestelen maakt hen meedogenloos, koel en cynisch. Maar de docu is nooit eenzijdig en toont ook hun zwakke kanten, hoe ze hun lever elke nacht kapotdrinken, hoe ze nooit zichzelf kunnen zijn en emotioneel uitgeblust zijn op hun twintigste.



De docu neemt echter plots een nog interessantere wending wanneer blijkt dat de meeste vaste klanten in de club (70-80%) zelf prostituees en call girls zijn. Worden de rollen hier omgekeerd of denken deze vrouwen echt dat ze hun geluk kunnen afkopen? Het is onbegrijpelijk hoe precies deze vrouwen zo naïef kunnen zijn en zich laten inpakken door de vlotte praatjes van jongens die in dezelfde business zitten als zijzelf. Maar gezien seks voor hen een job is, hebben zij misschien inderdaad juist behoefte aan wat emotionele steun eerder dan sexual healing. Maar ook deze uitleg lijkt niet altijd te kloppen wanneer blijkt dat sommige klanten ook nog een vriend hebben. Anderen worden dan weer in de prostitutie gedreven om hun dure hobby te kunnen onderhouden. De tegenstrijdigheden blijven zich opstapelen maar in elk geval is duidelijk dat de emotionele verzieking hier langs beide kanten totaal is. The Great Happiness Space is tegelijk fascinerend en deprimerend; een docu die niemand onberoerd zal laten en complexe vragen opwerpt over de relatie tussen liefde en geld, over emotionele manipulatie maar ook over zelfmanipulatie en uiteindelijk over zelfvernietiging.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien