Knoester en Berkelientje

Genre: Kinderfilm | Duur: 1u18 | Release: 26 Oktober 2011 | Land: Noorwegen | Regie: Martin Lund | Cast: Åsleik Engmark, Adrian Grønnevik Smith

Amper een jaar nadat het jonge volkje kennismaakte met Lillebror en Knoester in de eerste Knoesterfilm, heeft regisseur Martin Lund het vervolg klaar: Knoester en Berkelientje. Opnieuw gaat het over de belevenissen van de kleine Noorse jongen en de twijg die in zijn fantasie tot leven komt als zijn vriend Knoester.

Deze keer zit het Lillebrors moeder niet mee: ze maakt een lelijke val met de fiets waardoor ze in het ziekenhuis belandt. Iedereen denkt aan een ongeval maar zoonlief houdt er een andere mening op na. Een afgebroken reflector op de plaats van het onheil sterkt hem in de overtuiging dat iemand zijn moeder moedwillig aanreed. Hij wil zijn gelijk aantonen en trekt samen met Knoester op onderzoek uit.

Knoester en Berkelientje is een onderhoudende kinderfilm die appelleert aan zowel een jong als een ouder publiek. Voor de kleinsten is het een meeslepende whodunnit zoals er wel meer gemaakt worden. Het script wijkt niet af van geijkte punten om een nieuwe wending te nemen waardoor de uitkomst grotendeels voorspelbaar wordt. Dat Knoester ook nog eens tekst en uitleg geeft bij plotpoints die zo klaar als pompwater zijn, kan voor een keer niet storen.

Het volwassen publiek zal ongetwijfeld aanknopingspunten vinden tussen de eigen kindertijd en de fantasierijke wereld van Lillebror. De film situeert zich immers in augustus 1968 tijdens de luttele dagen voor het huwelijk van kroonprins Olav met burgermeisje Sonja. Decors en kostuums zijn er op gericht de toenmalige tijdsgeest te reproduceren: moeder werkt in een kruidenierszaak met de uitstraling van een poppenhuis, vader draagt een ziekenfondsbrilletje op de neus.

Deze film is zonder meer apart te noemen door de dieperliggende humor die elke ouder aan het lachen krijgt. Een doodgewone buschauffeur die de winkel binnenstapt wordt ongewild een parodie op de Westerncowboy. In sommige scènes bevat het script zelfs ware slapstick die ongemeen op de lachspieren werkt. Het monteren van An der schönen blauen Donau op een shot in slow motion mag dan wel een klassieker zijn, Lund haalt deze beproefde truc op het geknipte moment uit de kast en scoort er een grappig rustpunt mee.

Samen met een bij momenten adembenemende fotografie van de Noorse natuur, maakt het Knoester en Berkelientje tot de betere familiefilm waarvan verhaal en moraal vreemd genoeg weinig verband houden met de titel. De derde film in de reeks wordt volgend jaar verwacht.