The Informant!
Genre: Komedie
| Duur: 1u48 | Release: 18 November 2009 | Land: VS | Regie: Steven Soderbergh | Cast: Matt Damon, Melanie Lynskey, Scott Bakula, Joel McHale
De niet te stoppen Steven Soderbergh heeft tonnen energie. Na het behoorlijk ernstige tweeluik Che pakt hij nu alweer uit met een als misdaaddrama vermomde komedie die van begin tot eind waar gebeurd is.
Matt Damon mat zich pruik en bril aan en kwam tientallen kilo's aan om gestalte te geven aan Mark Whitacre, biochemicus en kaderlid bij een multinational in granen en bonen. Op een dag beweert hij gechanteerd te worden, wat het begin is van een reeks gebeurtenissen waarbij op geen enkel moment meer duidelijk is wat waar is en vooral wie misleid wordt. Want Whitacre, aanvankelijk een trouwe werknemer die zijn bedrijf van fraude wil vrijwaren, blijkt eigenlijk niet zomaar op één karaktereigenschap vast te pinnen.
Het humorgehalte van deze film zit hem eigenlijk in de dodelijke ernst waarmee alle betrokkenen - en ook de kijker! - omgaan met de gebeurtenissen. The Informant! dient zich immers aan als een sober doorslagje van Michael Mann's The Insider, maar bewandelt na een poosje toch heel andere paden.
Aldoor blijft het ons een raadsel of Whitacre een naïeveling, een idioot, een fantast of een crimineel is. Een slag van de molen, een bipolaire stoornis, een ziekelijke drang naar aandacht, pure geldzucht of geslepen doortraptheid: we hebben er lang het raden naar wat de protagonist drijft. Dat levert geen frustratie op maar wel een continue grijns.
Het entertainmentgehalte van deze aanstekelijke film wordt nog opgedreven door de doordachte fotografie, die vooral smakeloosheid en lelijkheid lijkt uit te vergroten. Met felle kleuren en afschuwelijke dassen wordt de sfeer van de vroege jaren 1990 weergegeven. De soundtrack doet er nog een schepje bovenop en zet het clowneske van de hele situatie in de verf. Soderbergh toont zich nog maar eens een man van vele genres die het vak tot in de puntjes beheerst. Soderbergh heeft beslist zijn stempel gedrukt op dit filmdecennium met in totaal 13 films.
Een Oscar zit er niet in, evenmin voor Damons subtiele vertolking, want dit is het soort film dat compleet onder de radar vliegt. Rest enkel de appreciatie van filmliefhebbers als u en ik.