Mine Vaganti

Aan het begin van de Italiaanse film Mine vaganti stelt de Turkse regisseur Ferzan Ozpetek (Hamam, La finestra di fronte) de Cantones voor. Stefania en Vincenzo hebben drie kinderen, twee zonen en een dochter. Het rijpere koppel woont met de rebelse grootmoeder en excentrieke tante in Lecce, de hoofdplaats van de zuidelijke provincie Puglia. Ozpetek heeft naar eigen zeggen een traditionele kijk op de aanwezigheid en de kracht van de relatie tussen ouders en hun kinderen. Hoewel hij zelf in Rome woont, koos hij voor Lecce, omdat hij acht jaar geleden terecht viel voor de schoonheid van die stad. Het kleurenpalet en het warme licht van de beelden laten haar tot zijn recht komen.

De jongste telg van de Cantoneclan, Tommaso, keert terug uit Rome om een belangrijk familiediner bij te wonen, waarop zijn vader Vincenzo zal aankondigen dat hij zijn pastafabriek zal overlaten aan zijn twee zonen. Tommaso is echter van plan om die avond zelf een belangrijk feit mee te delen, namelijk dat hij op mannen valt. De oudste zoon Antonio snoert hen echter allebei de mond door zelf als homo uit de kast te komen. Dit heeft tot gevolg dat hun veeleisende vader hem gebiedt om dadelijk zijn koffers te pakken en het huis te verlaten.

De familie staat in rep en roer, nadat Antonio zich outte, Vincenzo een hartaanval krijgt en ten slotte Tomasso ook nog eens het een en het ander heeft op te biechten. Het resultaat is een warme, vurige en vooral ook grappige komedie die bijna twee uur lang weet te boeien. Mine Vaganti, wat trouwens ongeleide projectielen betekent, werd geschreven door het duo Ozpetek en Ivan Cotroneo.

Dankzij een ervaren cast was er ruimte voor improvisatie, wat deze komische film over het Italiaanse bourgeoismilieu erg waarheidsgetrouw maakt. Vooral het personage van tante Luciana, vertolkt door Elena Sofia Ricci, is een rake hilarische toevoeging: zij zit aan de fles, heeft problemen met haar zicht en is ondanks haar goed geconserveerde uiterlijk nog steeds op zoek naar de ware. Zelfs een clubje homovrienden dat komt logeren, kan bezwaarlijk van overacting worden beschuldigd.

De soundtrack is gevarieerd, maar hoofdzakelijk Italiaans. Traditionele volksmuziek, liefdesliedjes en popsongs vulde Pasquale Catalano aan met een originele score. Naar het einde van de film toe komen zelfs de Turkse roots van de regisseur even aan de oppervlakte. Mine vaganti is komedie met alle beste ingrediënten in de juiste hoeveelheden.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de