Intouchables

Intouchables is één van de meest succesrijke Franse films, om precies te zijn: de succesvolste niet-Engelstalige film ooit en na Bienvenue Chez les Ch'tis het grootste kassucces in Frankrijk. Onze landgenoten vielen eveneens voor dit charmante en oprechte drama over vriendschap, zonder zich meteen bewust te zijn van de ietwat goedkope opzet.

Omar Sy speelt de rol van zijn leven - hij won er een César voor - als Driss, een in de banlieus van Parijs opgegroeide werkloze die een baan vindt als assistent van een aan een rolstoel gekluisterde aristocraat. In wat volgt leren beide mannen op voorspelbare wijze elkaars kwaliteiten appreciëren en ontstaat er een mooie vriendschapsband die hun beider levensloop voorgoed zal kenmerken. Het verhaal is overigens gebaseerd op feiten.

Het samenspel tussen Driss en de wat knorrige Philippe (een mooi beheerste Cluzet) geeft de film een onnmiskenbaar charmante dynamiek, zij het dat hun relatie zich geheel volgens het boekje ontwikkelt. In heel wat situaties die nieuw zijn voor Driss, wordt inspiratie gevonden voor tal van grappige momenten, zij het dat ook hier de tegenstellingen flink worden uitgespeeld zoals dat alleen in de cinema gebeurt. We hoeven ons hoofd er verder ook niet over te breken hoe aanmatigend de verhouding tussen een arme, onwetende zwarte en een rijke, intellectuele blanke hier misschien wel wordt voorgesteld, hoewel de titel - die verwijst naar de onaanraakbaren uit het Indische kastenstelsel, waarmee we Drisss horen te vergelijken - van een vergezochte dramatiek getuigt.

Laat ons deze prent dus niet overschatten: innemend, oprecht, aangenaam lichtvoetig en vermakelijk gespeeld vertier, zo mag je dit gerust noemen. Dat de emotionele uitdieping ontbreekt en men met een weinig subtiele combinatie van een lach en een traan nadrukkelijk naar uw appreciatie hengelt, betekent echter ook dat Intouchables iets te goedkoop overkomt om grote cinema te noemen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de